ประตูไม้สักแกะสลักค่อยๆ แง้มพอให้เจ้าร่างสูงแทรกตัวเข้าไปได้ ก่อนจะปิดลงอย่างเงียบเชียบ ไม่อยากรบกวนว่าที่คุณแม่ที่กำลังนิทรา ยิ่งไม่อยากให้เธอตื่นขึ้นมาเห็นเขาแล้วฉุนเฉียวเสียสุขภาพจิต ภิฌานจึงต้องแอบย่องเข้าห้องราวกับเป็นหัวขโมยมาคอยดูแลเธออย่างนี้ไงละ ดีที่เขารอบคอบขอกุญแจสำรองห้องธีริญจากแม่บ้านคนสนิทมารดาเอาไว้ล่วงหน้า เลยไม่ต้องเสี่ยงตายปีนระเบียงขึ้นมา
ชายหนุ่มหย่อนกายลงนั่งริมเตียงมองแม่ของลูกที่หลับตาพริ้ม ทว่าหัวคิ้วขมวดมุ่นคล้ายกำลังฝันร้ายหรือมีเรื่องให้ขบคิดจนเก็บเอาไปฝัน ปลายนิ้วหัวแม่มือยื่นออกไปนวดคลึงกลางหว่างคิ้วให้เธออย่างนุ่มนวล นวดจนใบหน้าที่หม่นเศร้าผ่อนคลายมีรอยยิ้มจางๆ ประดับอยู่ ก่อนที่หญิงสาวจะพลิกตัวตะแคงข้างหนีเขาไปอีกฝั่ง นอนหลับสบายอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว
ภิฌานผุดรอยยิ้มบนมุมปาก ไล้ปลายนิ้วไปตามพวงแก้มอวบอิ่ม เกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าทัดข้างหูไม่ให้รบกวนการนอนขอ
