ภิฌานเม้มปากแน่น ลมหายใจหนักหน่วงคล้ายไม่อยากหาคำตอบ กลัวว่าถ้าค้นลึกลงไปในหัวใจแล้วจะเจอกับสิ่งที่ทำให้เขาสั่นคลอน
เขาไม่ได้รังเกียจธีริญ ออกจะชินและพอใจที่มีเธออยู่เคียงข้าง
แต่เรื่องรักนั้น...
ยังเร็วไปที่จะพูดถึงตอนนี้ ตอนที่เขายังกระหายความสำเร็จและต้องการปีนขึ้นไปยืนอยู่ในจุดที่สูงสุดดังที่หวัง เขาไม่อยากห่วงหน้าพะวงหลังจนทำไม่ได้ดีเลยสักอย่าง อยากจะโฟกัสทีละเรื่องและทำให้ดีที่สุดเท่าที่สองมือคู่นี้จะทำได้ ยอมรับว่าเขาบ้างานหนักถึงขั้นลืมทุกสิ่งรอบข้าง จะให้ปรับคงยากเพราะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาไปแล้ว หากรับธีริญเข้ามาตอนนี้เกรงว่าเขาจะดูแลเธอได้ไม่ดี สุดท้ายก็อาจไม่ต่างจากที่แล้วๆ มา เพิกเฉยละเลยเธออีกครั้งโดยไม่ตั้งใจหรือไม่รู้ตัว
“ถ้ามึงยังไม่แน่ใจก็อย่าไปให้ความหวังเขา กูไม่อยากช่วยมึงทำบาปทางอ้อม”
“มึงหมายความว่าไง?” เขาขมวดคิ้วถาม
“มึงคิดว่าผู้หญิงที่ทนอยู่กับผัวอย่าง
