ธีรามองแก้มของเค้าก่อนจะไล้มือไปเบาๆ
"หน้าไปโดนอะไรมาคะ" ราเชนทร์ส่ายหน้าแล้วจูบมือของเธอแทน
"ไม่รู้สิ หินมั้ง" เค้าตอบปัดไปแล้วมองเธอแทน
"ธีรู้ไหมว่าพี่ตกใจมากแค่ไหน ธีนอนน้อย พักผ่อนน้อยก็เลยเป็นลมไปแบบนี้ ต่อไปนี้ดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้นะ พี่จะตายจริงๆ ถ้าธีเป็นอะไร"
นายหัวน้ำตาไหลออกมาช้าๆ เค้ากลัวมาก มากจริงๆ
"พี่คิดไปสารพัด ว่าพี่จะทำยังไงถ้าธีไม่ตื่น"
ปากบางประกบปากจูบเค้าแทนคำพูด "ธีขอโทษนะคะ ธีจะไม่ป่วย จะกินจะนอนพักผ่อนเยอะๆ นะคะ"
ราเชนทร์รั้งเธอมากอดเอาไว้ พร้อมด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว อย่าเป็นอะไรไปเลย
ลูกน้องคนสนิทยืนกันหน้าซีดรอนายหัวและนายหญิงลงมาทานข้าวในช่วงบ่ายแล้ว อาหารอุ่นร้อนพร้อมกับสมูทตี้เปรี้ยวหวานเตรียมพร้อมอยู่แล้ว นายหัวประคองนายหญิงลงมาอย่างระวัง ลูกน้องยิ้มออกมา ด้วยสีหน้าดีใจ
"นายหญิงไม่เป็นอะไรแล้วนะครับ พวกผมหัวใจจะวายเลย" ธีรายิ้ม
