"ก็ขอแต่งงานสิคะ"
เสียงเธอดังออกจากปากมา ราเชนทร์จูบปากคนพูดแรงๆ หลายที แล้วรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว
"พี่ก็ขอธีแล้วนะ คุยกับคุณพ่อคุณแม่เรียบร้อยแล้ว "
ธีราอยากจะกรี้ดออกมา คนบ้า ความโรแมนติกอยู่ตรงไหน เธอลุกขึ้นแล้วเดินออกจาห้องมาทันที เธอไม่ได้คาดหวังถือการเซอร์ไพรส์หรูหรา ใหญ่โต หรือต้องคุกเข่างลงต่อหน้า แต่การขอแต่งงานมันเป็นโมเม้นท์ เป็นความทรงจำระหว่างเราสองคนที่จะอยู่ตลอดไป ใบหน้าสวยใสเรียบเฉยด้วยความน้อยใจ แล้วเดินลงมารอทานข้างกลางวันด้วยความรู้สึกน้อยใจเหลือเกิน
ราเชนทร์อาบน้ำแต่งตัวลงมาจากข้างบนด้วยอารมณ์สดชื่นแจ่มใส อาหารเที่ยงอุ่นร้อนเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว มือบางจัดการตักข้าวใส่จานให้เค้าอย่างทุกวัน แต่เธอกลับเงียบลงจนเห็นได้ชัด
"ธีเป็นอะไร ปวดหัวหรือเปล่า " เค้าเอื้อมมือไปจับผมเธอแล้วลูบเบาๆ
"เมื่อเช้าตื่นแต่เช้ามืด คงจะเพลีย งานไม่ยุ่งพรุ่งนี้ค่อยทำต่อเถอะ เดี๋ยวบ่ายๆ
