แบล็กเมล์รัก

นายหัวราเชนทร์

เสื้อยืดตัวเก่ามอมแมมโพกหัวคนที่กำลังซ่อมเครื่องเอาไว้อย่างลวกๆ เสียงคนงานพากันเอาใจช่วยเจ้านายให้จัดการมอเตอร์เจาะหินตรงหน้าที่ไร้การตอบสนองด้วยใจระทึก ไม่กี่นาทีเสียงมอเตอร์ก็ดังกึกก้องเรียกความดีใจให้คนในเหมืองพลอยอย่างโล่งใจ

"ตัวเจาะทำงานหนักมากไปเลยเกิดอาการช็อตไหม้เท่านั้น"

นายหัวบอกลูกน้องก่อนจะส่งเครื่องมือให้ทำงานต่อ ท่ามกลางแสงแดดในเวลากลางวัน มือหยาบกร้านดึงเสื้อที่โพกหัวมาเช็ดหน้าตัวเองอย่างลวกๆ

"ไปพักกินข้าว นอนสักตื่นบ่ายสามค่อยเจาะใหม่"

คนงานนับร้อยคนเฮละโลไปที่โรงอาหารที่อยู่ไม่ไกลนัก เหมืองของนายหัวเลี้ยงลูกน้องดี กินอิ่มสมราคาค่าแรง และความซื่อสัตย์แต่หากใครคิดคดโกงทรยศนายหัวเมื่อไหร่ จะกลายเป็นอาหารปลาฉลามทันที

"นายหัวขา ทานข้าวค่ะ" แม่ครัวประจำเหมืองส่งสายตาหวานให้กับนายอย่างจงใจ ชายหนุ่มวัยสามสิบห้าปี ตัว สูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลาคมเข้ม แถมยังโสดและรวยมหาศาลแบบนี้จะหาที่ไหนได้ในเมืองนี้

กับข้าวรสจัดถูกจัดวางเรียงรายใส่จานเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มล้างมือล้างหน้าแล้วลงมือทานด้วยความหิวโหย

"นายครับ ทับทิมของนายที่ขายไป ทางร้านเค้าสั่งทำเป็นเข็มกลัดกับต่างหูแล้วนะนาย"

ลูกน้องคนสนิทบอกถึงทับทิมเม็ดใหญ่ที่เพิ่งขายออกไปให้กับร้านจิลวารีชื่อดัง ราเชนทร์ พยักหน้ารับรู้ แม้จะเป็นเจ้าของเหมืองพลอยแต่เค้าไม่สะสมอัญมณีสักอย่าง ขุดมาได้ก็ขายเท่านั้นเอง แต่ทับทิมสามเม็ดนั้น กลับติดตาติดใจเหลือเกิน

"ร้านจะเอาชุดทับทิมชุดนั้นประมูลการกุศลหาเงินให้เด็กเรียนหนังสือ"

เสียงลูกน้องบอกเจ้านายที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่

"เมื่อไหร่ ถ้าว่างจะไปดู" ราเชนทร์อยากจะไปให้ดูให้เห็นกับตาว่าทับทิมชุดนั้นเมื่อเจียระนัยแล้ว เข้าเพชรแล้วจะสวยเพียงใด ลูกน้องพากันอมยิ้มแล้วถามออกมาอย่างทะลึ่งน้อยๆ ว่า

"ถ้าการเงินมีปัญหาใส่ชุดนักศึกษามาหานายได้ไหม" คนฟังยกขาขึ้นมาแทนคำตอบแล้วหัวเราะออกมาในความกวนของลูกน้องตัวเอง

บ้านปูนหลังใหญ่อยู่ในสวนมะม่วงหิมพานต์นับสิบไร่ ที่นี่เป็นผืนดินทำกินของครอบครัวเค้ามาตั้งแต่ดั้งเดิม เหมืองพลอยที่ทำมานานนับห้าสิบปีเริ่มลดจำนวนน้อยลงไปมากแล้ว แต่ราเชนทร์ก็ยังไม่หยุดนิ่ง ชายหนุ่มเริ่มปลูกมะม่วงหิมพานต์นับสิบไร่ในตอนแรก แล้วขยายเขตพื้นที่ออกไปทีละสามไร่ห้าไร่ สลับกับปลูกมะพร้าว จนกลายเป็นงานหลักไปแล้ว พื้นที่กว่าร้อยไร่ในแถบนี้เป็นของเค้าทั้งหมด โรงงานเล็กที่มีคนงานหลักสิบคนแปรรูปเม็ดมะม่วงส่งออกไปขายที่ต่างประเทศ แล้วยังมีมะพร้าวอีกที่มีคนงานอีกจำนวนมากที่ทำงานหมุนเวียนกันไป คนงานนับร้อยชีวิตที่นี่เป็นครอบครัวที่เหลือของเค้า

บ้านหลังใหญ่อายุนับได้หลายสิบปียังคงสวยงามน่าอยู่เพราะคอยหมั่นดูแลรักษา ร่างกายแกร่งเดินเร็วๆ ขึ้นมาบนห้องก่อนจะถอดเสื้อออกจากตัวอย่างรวดเร็ว ตามด้วยกางเกงยีนเนื้อหนาที่มีแต่ฝุ่นคละคลุ้งตามตัว แล้วโยนเสื้อผ้าที่ใช้แล้วลงใส่ตะกร้า น้ำเย็นชื่นใจเปิดออกจากฝักบัวเรียกความสดชื่นให้เค้าได้ดีเหลือเกิน งานจับกังกรรมกรเค้าไม่เกี่ยง งานเอกสารก็ต้องทำ นายหัวอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะดูงานเอกสารที่กองรออยู่ในห้องทำงานของตัวเอง

คนงานสาวน้อยเดินตามขึ้นมาในห้องของนายหัวทันที เธอเป็นเด็กสาววัยเพียงสิบแปดปีหน้าตาสวยคม รูปร่างของสาววัยนี้แต่อวบอิ่มเกินอายุหน้าอกหน้าใจที่มีคงจะดึงดูดใจนายหัวไม่น้อย เสื้อยืดตัวเล็กถูกรัดดึงให้เป็นเอวลอย พร้อมกับผ้าถุงสั้นกุด ผมยาวดำสนิทหวีสยายลงมาคลอเคลียกับแผ่นหลัง เธอไม่หวังอะไรทั้งนั้นนอกจากร่างกายแกร่งของนายหัวเพียงเท่านั้น

ราเชนทร์เดินออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว ร่างกายแกร่งเปียกโชกจากน้ำที่อาบเสร็จ สายตาของเค้ามองไปที่ประตูห้องนอนก็เห็นคนงานยืนรออยู่แล้ว

"หนูอยากมานวดให้นายหัว"