“พี่จะขึ้นไปช่วยถือของ”
“ของชิ้นเดียวเองค่ะ เรนนี่ถือเองได้”
“พี่เพิ่งนึกได้ว่า พี่ยังไม่ได้เสื้อสูทคืนเลย”
เรนนี่เบิกตากว้าง เธอลืมไปเลยว่า เธอยังไม่ได้เอาเสื้อสูทไปคืนเขา
“ตายแล้ว ! เรนนี่ลืมไปเลยค่ะ ยังไม่ได้เอาไปคืนพี่คิณจริง ๆ ด้วย แต่เรนนี่ส่งซักเรียบร้อยแล้วนะคะ แขวนอยู่ในตู้บนห้อง เดี๋ยวเรนนี่ถือลงมาให้ด้วยเลยดีกว่า”
“ถือของหลายอย่างพะรุงพะรัง เดี๋ยวพี่ขึ้นไปถึงช่วยก็แล้วกัน”
“เอ่อ…แบบนั้นก็ได้ค่ะ”
พอน้องตอบตกลง ยอมอนุญาตให้เขาขึ้นห้องด้วย คนที่เวลาปกติมักจะตีหน้าเคร่งขรึมกลับยิ้มพราว รีบเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินตามน้องขึ้นไปบนคอนโดของเธอ
อคิณเดินตามน้องไปเงียบ ๆ กระทั่งเข้ามาอยู่ในห้องของเธอ ซึ่งเขาเพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรก
“พี่คิณนั่งรอที่โซฟาก่อนนะคะ เดี๋ยวเรนนี่จะเข้าไปเอาของในห้องนอน”
“แล้วเสื้อสูทอยู่ไหนล่ะครับ”
“อยู่ในห้องนอนค่ะ”
“งั้นพี่เข้าไปด้วย จะไปช่วยถือ”
“ค่ะ
