อีกสามเดือนต่อมา
“วันนี้เป็นอะไรใจลอย...”
ปู่พจน์ถาม ขณะพลอยขวัญแวะมาหาในตอนสายของวันหนึ่ง ปกติพลอยขวัญมักจะมานั่งอ่านหนังสือและเป็นเพื่อนคุยกับปู่พจน์ที่เรือนไม้หลังคฤหาสน์เป็นประจำ
คำว่า ‘ใจลอย’ สะกิดใจของพลอยขวัญอย่างแรง ดูเหมือนว่าคนที่ผ่านโลกและอาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างปู่พจน์จะรู้ทันอาการของหล่อน และไม่ทันได้ตอบอะไร บุรุษผู้สูงวัยกว่าก็เอ่ยประโยคที่กระแทกใจของหญิงสาวเข้าอย่างจัง
“คิดถึงไอ้เสือใช่ไหม”
พลอยขวัญถึงกับนิ่งอึ้ง หนังสือที่กำลังเปิดอ่านแทบหล่นลงจากมือ
“เฮียเสือสบายดีไหมคะคุณปู่”
ที่พลอยขวัญต้องถาม ก็เพราะว่าตลอดระยะสามเดือนที่ผ่านมา พยัคฆ์ไม่เคยติดต่อกลับมาหาหล่อน
“ไอ้เสือสบายดี...การงานไปได้ดี เจ้านี่มันเก่ง...ทำอะไรก็รุ่ง”
ปู่พจน์บอก น้ำเสียงชื่นชมหลานชาย ตามที่ได้คุยกับพยัคฆ์เมื่อสองวันที่แล้ว
“งานที่ฮ่องกงคงยุ่งนะคะ”
พลอยขวัญกล่าว
“แน่ล่ะสิ...ตอนนี้พยัคฆ์ขึ้นช
