“ว้าย...ทำไมมันขรุขระแบบนี้ล่ะคะ”
พลอยขวัญค่อยๆ ลูบไล้สัมผัสกับเม็ดอะไรสักอย่าง มีลักษณะเป็นเม็ดตะปุ่มตะป่ำอยู่รอบโคนแท่ง
“เฮียแอบไปฝังมุกมาจ้ะ”
พยัคฆ์เฉลย
ทำให้พลอยขวัญต้องผงกศีรษะขึ้นมองแท่งเนื้อฝังมุก ที่เสียบคาอยู่ในรูรักของหล่อน
“อูย...”
เป็นแบบนี้นี่เอง พลอยขวัญรู้แล้วว่าอะไรที่เสียดสีแรงจนรู้สึกได้ ที่แท้ก็เม็ดมุกนี่เอง
“เฮียฝังมาแค่เจ็ดเม็ด...กำลังสวย”
เจ้าของท่อนเอ็นฝังมุกบอกเสียงกระเส่า
“เฮียโรคจิตหรือเปล่านี่”
“ชะอุ๊ย...ไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้น...แค่อยากให้ขวัญตื่นเต้นมีความสุข”
“แล้วจะเป็นอันตรายไหมคะเฮีย”
พลอยขวัญสงสัย
“ไม่หรอกจ้ะ...เฮียใช้ของแพง...ไม่เป็นอันตราย”
“คืออะไรคะของแพง”
“เฮียใช้เม็ดมุกที่ทำจากโลหะกลุ่มไททาเนียมอัลลอยด์”
พยัคฆ์อธิบาย มุกโลหะที่ใช้มีคุณสมบัติความแข็งที่ใกล้เคียงกับกระดูกมนุษย์ ไม่เป็นสนิม ไม่เกิดประจุไฟฟ้า และไม่ก่อให้เกิด
