พยัคฆ์ตื่นแต่เช้าตรู่ อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็พาลูกชายออกไปเดินเล่นที่สนามหญ้าหน้าบ้าน แลเห็นปู่พจน์กำลังเดินออกกำลังกายโดยมีพยาบาลพิเศษที่จ้างมาดูแลคอยตามดูอย่างใกล้ชิด
“ขวัญไปไหนครับปู่”
พยัคฆ์ถาม เพราะหลังจากตื่นมาก็ไม่เห็นพลอยขวัญอยู่ในห้องนอน
“คุณขวัญมีแขกค่ะ”
บัวผันตอบ ที่รู้ก็เพราะว่าเพิ่งเดินออกมาจากห้องรับแขก
“ใคร...แขกที่ไหน...ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
ความหึงหวงพลอยขวัญทำให้พยัคฆ์รีบถาม
“ผู้ชายค่ะ”
บัวผันตอบตามตรง คำว่า ‘ผู้ชาย’ ทำให้พยัคฆ์หูผึ่ง คิ้วขมวดเข้าหากัน
“ใคร”
เสียงเข้มดุจนน่ากลัว
“คุณเมฆค่ะ”
“ดีเลย...ฝากตาหนูเดี๋ยว...อยากเห็นหน้านักไอ้พวกชอบย่องมาตีท้ายครัวคนอื่นตอนผัวไม่อยู่”
พยัคฆ์ก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องรับแขกของบ้าน ปู่พจน์รู้สึกตกใจที่เห็นพยัคฆ์แสดงอาการหวงเมียจนออกนอกหน้า
ที่หน้าห้องรับแขก
พยัคฆ์ผลักประตูเข้าไปโดยไม่เคาะ ตอนนั้นเมฆกับพลอยขวัญกำลังนั่งคุย
