หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นมองความอบอุ่นที่ได้รับ ดวงตาสองคู่สบกันนิ่งๆ ชายหนุ่มจุมพิตที่หน้าผากสวยเบาๆ เธอลูบอกกว้างไปมาดึงกระดุมเสื้อเขาเล่นเหมือนมันเป็นสิ่งที่น่าสนใจยิ่ง
“หิวหรือยังคะ” เธอถามเสียงหวานเอาใจ ทบทวนเรื่องราวได้ว่าเขามานอนอยู่ในห้องกับเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
“ก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน”
เขาตอบเรื่อยๆ น้ำเสียงผ่อนคลายพอสมควร มือลูบเรือนร่างบอบบางตั้งแต่ไหล่มนลงไปยังสะโพกผายเป็นจังหวะ จนได้ยินเสียงครางหวิวไหว จากริมฝีปากสาวแผ่วเบา
“งั้นหนูไปจัดโต๊ะอาหารนะคะ”
เธอรีบผละห่าง ไม่อยากตกอยู่ในสภาพนี้นัก เขายอมปล่อยแต่โดยดี ลุกตามเธอออกไปด้านนอก เพียงไม่นานพิรันดาก็จัดโต๊ะอาหารเรียบร้อย
“มากินด้วยกันสิ” เขาชวนเสียงเรียบ
“ไม่เป็นไรคะ หนูเป็นแค่คนใช้ ไม่กล้าทานข้าวพร้อมกับคุณหรอกค่ะ”
เธอปฏิเสธให้เขาตระหนัก ลอบมองหน้าชายหนุ่ม ว่าเขาจะพูดอันใด
“มากินด้วยกันสิ กินคนเดียวมันเหงา”
เขานิ่งไ
