ชายหนุ่มหนุ่มรีบเอ่ยตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ยินดีที่ท่านยังพูดคุยด้วยไม่เหมือนแต่ก่อน
“ไปเที่ยวทะเลมาครับ”
“ขอบใจมากนะที่มาส่ง คงเหนื่อยแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะ” คำพูดเหมือนไล่กลายๆ ทำให้พลหน้าแตกยับ ตอนถามก็เหมือนจะดี แต่เป็นแบบนี้เสียทุกที อย่างน้อย... ดีที่ยังถาม เห็นเขามีตัวตนอยู่บ้าง
... แต่เขาหรือจะยอมแพ้ ไม่มีทางเสียหรอก นี่ดีขนาดไหนแล้วที่ท่านยอมพูดด้วย
“ครับคุณพ่อคุณแม่ ผมไปก่อนนะครับ น้องจีนพี่ไปก่อนนะครับ พรุ่งนี้พี่จะมารับไปทำงาน”
สุดท้ายพลหันไปไหว้ลาเหมยลี่ นางรับไหว้อย่างขัดไม่ได้ ปรายตามองคู่แข่งบุตรชายทางหางตา พลกัดกรามเบาๆ ไม่ชอบใจกิริยาหยาดเหยียดนั้นสักนิด
“ป๊า ม๊าหนูขอไปส่งพี่พลก่อนนะคะ”
จิณห์จุฑาหันไปขออนุญาตบิดามารดากลายๆ ท่านพยักหน้าให้อย่างเสียไม่ได้
“พี่พลขับรถดีๆ นะคะ”
จิณห์จุฑายืนส่งชายหนุ่มขึ้นรถตาปรอย พลเห็นหน้าหญิงสาวแล้วต้องเผลอยิ้ม เธอกำลังแสดงสีหน้า
