“ถ้าต้องการอะไรเรียกดาวได้นะคะ”
เธอบอกเขาเสียงใส แล้วไปลงมือถูพื้นต่อด้วยท่วงท่าเดิม ดลรวีที่ยกชาขึ้นดื่มถึงกับสำลักหูตาแดง
“แค่กๆๆๆ”
“อุ๊ย!! คุณดลเป็นอะไรคะ” พิรันดาตบหลังชายหนุ่มแรงๆ แต่มันคงแรงไปนิดเพราะมันไม่บันยะบันยังเท่าไหร่ หญิงสาวแอบหัวเราะคิกคักที่ได้แกล้งเขา
“โอ๊ย” ดลรวีร้องเพราะแรงตบนั้นแทบทำให้เขาหายเป็นปลิดทิ้ง เห็นว่าตัวเล็กๆ มือนิ่มๆ แต่เวลาออกแรงแบบนี้มือหนักเป็นบ้าเลย
“เป็นอะไรคะ” พิรันดาแสร้งยื่นหน้าตื่นๆ มาถาม สายตาสบกันนิ่ง ความอดทนของเขาหมดลงอีกจนได้ อ้อมแขนแกร่งตวัดอุ้มร่างน้อยมานั่งบนตัก ดวงตาใสซื่อยังมองเขาปริบๆ มันน่านัก เขาครางกระฮึ่มในใจ
“รู้ไหมว่าทำอะไรเอาไว้” เขาพูดอย่างคาดโทษ หญิงสาวส่ายหน้าจนผมยุ่ง ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาหมายถึงอะไร
อืม ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ดลรวีคิดในใจ
“น่าตีนัก” เขาว่าให้ พิรันดาทำหน้างง เธอดื้อหรือไงจึงต้องตี หรือว่าทำอะไรไม่ถูกใจเ
