“โทรไปบอกสิว่าปวดหัวไม่สบายหรืออะไรก็ไม่ได้ ขอตัวกลับก่อน” หญิงสาวอ้าปากค้าง คนเผด็จการจับเธอยัดใส่รถรีบขับออกไปเดี๋ยวนั้น หญิงสาวจึงได้ถอนใจ ฟังพิมพ์แขบ่นมาตามสายเกือบสิบห้านาทีด้วยความหงุดหงิดใจ
ในที่สุดดลรวีก็พาพิรันดากลับมาที่บ้านได้สำเร็จ แม่ครัวจำเป็นต้องจัดการทำอาหารอย่างขัดไม่ได้ เธอก็หิวไม่ต่างจากเขา แต่ลูกมือที่เดินป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ ช่วยเธออย่างแข่งขันไม่ใช่นั่งรอทานเพียงอย่างเดียว
ทั้งสองทำอาหารกันอย่างมีความสุข ละทิ้งเรื่องราวบาดหมางที่เกิดขึ้นชั่วคราว ใจจริงแล้วหัวใจสองดวงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักความคิดถึงไม่ต่างกันนั้น
“หอมจัง” ดลรวีชมสเต๊กที่หญิงสาวกำลังทำ แต่จมูกโด่งกดหอมที่แก้มนวล
“อุ๊ย!! พี่ดล” สาวน้อยตีให้ด้วยความเขิน
“ว้าย!!!!”
ความซุ่มซ่ามไม่มีใครเกินทำให้หญิงสาวสะดุดขาตัวเอง เธอถลาทำท่าจะล้มแต่คนที่อยู่ใกล้ๆ รับเอาไว้ได้ทัน ร่างน้อยจึงตกอยู่ในอ้อมแขนแสนอ
