เฟย...
กว่าผมกับยัยเมียตัวแสบจอมดื้อจะลงมาข้างล่างได้ก็เล่นเอาเกือบเย็นไม่ต้องถามว่าทำไมถึงลงป่านนี้ และพอลงมาก็เจอแก้วตาที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกพอเธอเห็นผมเธอก็รีบเปลี่ยนสีหน้าทันทีเธอมองผมด้วยสายตาน้อยอกน้อยใจคล้ายกับว่าผมทำอะไรให้เธอไม่พอใจยังไงยังงั้นซึ่งผมว่าผมก็ไม่ได้ทำอะไรนะก็แค่ปล่อยให้เธอรอเก้อตั้งแต่เมื่อคืนบนรถเพราะมัวแต่เล่นผีผ้าห่มกับเมียจนลืม แต่ก็ไม่เชิงว่าลืมหรอกแค่ไม่ได้ใส่ใจเท่านั้นเอง
"เฟยทำไมลงมาช้าจังตารอทานข้าวอยู่นะ" แก้วตาลุกมาหาผมและทำท่าจะเข้ามาจับตัวผม ขวัญข้าวก็รีบขยับตัวเดินเข้ามาขวางหน้าทันทีทั้งที่ตัวเองก็ยังเจ็บขาอยู่
"แล้วอาแก้วตาจะรอแด๊ดดี้ทำไมคะถ้าหิวทำไมไม่ทานก่อนล่ะ" เมียผมเปิดฉากทันทีไม่รอ ดูเหมือนเธอจะโกรธมากๆด้วยก็ผมบอกแล้วว่าเมียผมน่ะหวงผมยิ่งกว่าจงอางหวงไข่
"ขอโทษนะจ๊ะพอดีว่าอาคุยกับเฟยไม่ได้คุยกับเรา^^" ผมอึ้งไปเลยนะที่ได้ย
