บทที่ 6 แบคทีเรียในซอกเล็กตีนหมาขี้เรื้อน 1/2

1030 คำ

หลังจากนัวเนียบนเตียงกับพันแสงเธอก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำ และใช่ค่ะอีรวิขาอ่อนเมื่อก้าวลงเตียงก็นั่งพับเพียบอยู่ข้างเตียงส่งยิ้มหวานให้เขา ที่เอาแต่หัวเราะเธอ “เดินไม่ไหวแย้ว” เสียงสองแอปใสทั้งชูมือเหมือนเด็กทำเอาคนยังยิ้มต้องรีบมาอุ้มแล้วก็เป็นคนอาบน้ำให้ทันที และคนที่ตื่นเช้าขึ้นมาหาซื้อของใช้ผู้หญิงมาใหม่จนเต็มห้องน้ำทำให้เธอหันมองเขาอย่างจับผิด “ของแฟนคุณ?” “ใช่ครับ” เขาตอบแบบหน้าตายจนคนถามสะอึก หัวใจของรวิวรรณร่วงไปอยู่ที่พื้นไม่พอ ยังโดนเขาเหยียบย่ำอีก น้ำตาที่เหือดแห้งไปเมื่อวานเริ่มปริ่มขึ้นมาอีกครั้ง “พอรู้ว่าจะมีแฟนก็เลยตื่นแต่เช้าไปหาซื้อ ดูสิยังไม่ได้เปิดเลยสักขวด” เขาเห็นสีหน้าสลดของอีกฝ่ายก็เลยเลิกแกล้งดีกว่า เธอไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่า ปากที่แบะคล้ายคนร้องไห้หายไปทันควันหันมองเขาด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง “ของรวิเหรอคะ” “อืม...” สิ้นเสียงตอบเธอกระชากคอเขาม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม