ร่างของกุมภัณฑ์หอบอยู่หน้าห้อง เพราะเป็นกลางวันเขาต้องขับรถมารถติดไม่พอ ยังมาโดนรังสีแสงสีขาวจากเครื่องรางของรวิวรรณอีก
“ไอ้ภุม...เป็นอะไร” พันแสงเห็นสีหน้ามันอดถามไม่ได้ นอกจากพระศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยเห็นมันหวาดกลัวอะไร
“ไอ้แสง...มึงให้เมียมึงห่าง ๆ กูไว้เลยนะแม่มึงขุดพระโบราณมาให้เมียมึงใส่ กูจะไม่สบายเอา” เขาไม่ชอบมาบ้านพันแสงก็เพราะแบบนี้ ของดีเก่าเก็บอยู่ที่บ้านหลังนี้ส่วนใหญ่ พระที่บอกว่าของแท้ตามท้องตลาดนั่นล้วนเรื่องโกหกทั้งเพ ถ้าถามว่าพระที่ไหนแท้ ห้องเก็บสมบัติไอ้แสงนี่แท้ทั้งหมด มูลค่าไม่ต้องพูดถึงประมาณไม่ได้หรอก
“เออ...เดี๋ยวจะบอกให้” พันแสงคิดไว้แล้วว่าคุณแม่ต้องงัดเครื่องรางของขลังของตัวเองออกมา เพราะว่าเวลาเขาเจอเรื่องไม่ดี หรืออุบัติเหตุก็มักจะได้เครื่องรางมาติดตัว
แต่เพื่อนของเขามันคนเหมือนไม่ใช่คน ใส่ของพวกนี้มันร้อน ก็เลยต้องถอดเก็บ นี่คงจะหาอะไรให้เมียเขาใส่อีกสิท่
