“หืม...กินจุระวังอ้วนนะคะ”
“จะอ้วนได้ยังไงครับ ก็มีคนให้ออกกำลังกายตรงนี้ไง อดทนหน่อยนะ กินมากก็ต้องออกมา” รวิวรรณเทน้ำส้มให้ไม่ต่อคำของเขาอีก พูดทีไรเข้าตัวทุกที
“ดื่มน้ำส้มค่ะ คั้นเองเลยนะคะจะได้สดชื่น” เธอบอกเขาแล้วหันหลังไปเตรียมหมวกใส่แล้วพากันเดินย่อยอาหารเข้าสวนไปหาแม่
วิมลดาราคุมคนงานเก็บทุเรียนเห็นลูกสาวพาว่าที่ลูกเขยมาก็เรียกให้เข้ามาดูทันที พร้อมกับอยากอวดทุเรียนเกรดพรีเมียมของตัวเอง
“รวิ...พาพี่แสงมาทางนี้เร็ว” คนที่ตื่นเต้นเห็นจะเป็นมารดา ตอนแรกคุยกันดิบดีว่าจะให้เล่นตัวสักหน่อย แต่พอมาถึงลูกสาวกลับเป็นหมาหัวเน่าเสียแล้ว
“ได้เยอะไหมคะทุเรียนปีนี้”
“ได้เยอะลูก นี่เดี๋ยวจะมีคนมารับใส่ตู้คอนเทนเนอร์ส่งออกนอกแล้ว” วิมลดาราบอกอย่างดีใจ แม้ว่าสวนนี้จะทำเพียงแก้ว่างให้ชาวบ้านที่มารับจ้างเก็บผลไม้พวกนี้มีรายได้ แต่ว่าเธอก็ทำออกมาได้อย่างดีทีเดียว แต่ที่ไม่ทำคือให้นักท่องเที่
