วันเดียวกัน
ไลลากำลังนั่งมองบรรยากาศยามเย็น ซึ่งมันเป็นครั้งแรกจริงๆ สำหรับเธอ เพราะไม่เคยมีโอกาสได้มานั่งแบบนี้เลย ความรวยพอได้สัมผัสแล้วจริงๆ มันเป็นอย่างนี้เองสินะ
"มองอะไรอยู่ได้ มีอะไรน่ามอง" เจย์เลอร์ทักขึ้น
"มองบรรยากาศไงคะ สวยนะคุณเจย์ไม่ชอบเหรอ?"
"ไม่เท่าไหร่"
"แล้วคุณเจย์ชอบอะไรเหรอคะ?"
"ชอบเอา"
"บะ บ้า พูดอะไรแบบนั้น"
"ยังไม่ต้องกลับไปเรียนนะ"
"คุณเจย์จะให้หนูอยู่แบบนี้เหรอคะ?"
"อยู่แบบนี้แล้วมันเป็นอะไร?"
"เปล่าค่ะ ก็แค่..."
ไลลาไม่รู้จะพูดยังไงดีเหมือนกัน ชีวิตของเธอมันไม่รู้ทิศทางตั้งแต่แม่จากไปแล้ว ก่อนหน้าจะมีเขาเธอก็คิดแค่ว่าทำงานและเรียนให้จบ หางานทำเลี้ยงตัวเอง หลีกหนีจากความวุ่นวายของครอบครัว เธอคิดเท่านั้นจริงๆ แต่พอมีเจย์เลอร์ก็เหมือนช้างเท้าหน้าที่เป็นคนพาเธอเดินต่อ เหมือนคนนำชีวิตที่ไม่รู้จุดหมายปลายทางได้ไปต่อ
"รอให้เรื่องทุกอย่างจบ แล้วค่
