เอาล่ะ พักเรื่องปลุกเจ้าหญิงไว้ก่อน วกกลับมาที่เรื่องความยากจนของจวนอีพ่อก่อน เรื่องนี้สำคัญกว่า
สภาพจวนที่อีพ่ออาศัยอยู่ เหมือนในภาพยนตร์ดราม่ารันทดชีวิต ฉันสอดส่ายสายตาดูโดยรอบ เดินเตร็ดเตร่ทั่วบริเวณจวนหลังใหญ่แต่ทรุดโทรม หลังคากระเบื้องหลุดไปหลายแผ่นจนเป็นรูโหว่ เรือนบ่าวไพร่ไม่ต่างจากคอกสัตว์มีหลังคา เรือนหลักเรือนรองก็ซอมซ่อดูไร้สง่าราศี สวนแห้งแล้งขาดการดูแลอย่างทั่วถึง
ฉันเกิดแรงฮึกเหิมขึ้นมา ฉันจะเป็นผู้กอบกู้ทุกสิ่ง
งานแรกที่ต้องทำคือไล่พวกกะหรี่โลว์คลาสกลับซ่องระดับล่าง
ฉันให้สาวใช้เอาผ้าชุบน้ำเย็นจัดมาเช็ดหน้าพวกหล่อน นางโลมผู้ไร้ความงามจำนวน 3-4 นาง อายุประมาณเกือบ 40 ปี ซึ่งอายุเท่าฉันตอนวิญญาณออกจากร่างมาสิงร่างสาวอิงเหอในนิยาย
แต่ฉันถือว่าไม่แก่เพราะศัลกรรมมาเยอะ หน้าถูกเข็มฟิลเลอร์ฉีดจนพรุน บวกโบท็อกซ์อีกราว 300 ยูนิต ฉันจึงดูเหมือน 20 ตอนปลาย
ฉันให้สาวใช้เช็ดหน้าให้
