เร่ารัก ตอน สอนสวาทท่านอ๋องซึนเดเระ

ปล้ำเด็ก

แม่ของเด็กผู้ชายสองคน ขายเช่าไทม์กับบอมราคาคนละหนึ่งล้านบาทเป็นเวลาหนึ่งปีที่ต้องทำงานให้ฉัน (ปล.แม่มันเล่นไพ่จนติดหนี้บ่อนของเสี่ยสัวล้านกว่า

เสี่ยสัวเป็นกิ๊กฉัน ฉันชอบเรียกเสี่ยสัวมาเอาเฉพาะเวลาที่ฉันอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปกินหมู (เสี่ยสัวอวบท้วมแต่หน้าหล่อ) ปกติฉันเย่อแต่ผู้ชายหุ่นดี ไม่ค่อยกินหุ่นหมีเท่าไหร่

แม่พวกมันเรียกค่าตัวไอ้ลูกชายไข่ทองคำมาสองล้าน เงินเหลือจากใช้หนี้คงเอาไปตั้งตัว เอาลูกมาเป็นดาวโยกเอวใส่รูสาวที่โฮสต์คลับแค่ปีเดียวถือว่าคุ้ม ถ้าไม่ยอมใช้หนี้ก็ต้องถูกตัดนิ้ว เอาสิ มีทางเลือกเหรอ?)

พอจบสัญญาฉันก็จะปล่อยพวกเด็กน้อยตาดำ ๆ ไปตำชะนีเด็กหรือไปมีชีวิตเป็นของตัวเองอย่างที่พวกมันต้องการ

แต่ตอนนี้พวกเด็กน้อยชะตา (หรรม) ขาดถือเป็นสมบัติของมีมี่ แชงค์ชั่วคราวก่อน อย่างน้อยก็หนึ่งปีที่ต้องทำงานในโฮสต์คลับหรือบำเรอกามฉันตามอารมณ์ชะนีใหญ่สายเปลี่ยว

"ถอด ต้องถอด ต้องถอด แค่ดูข้างนอกไม่รู้ มันต้องดู ดูข้างใน ถอด ให้หมด ให้หมด" ฉันฮัมเพลงสมัยวัยสาว เพลงอะไรไม่รู้ตั้งชื่อว่าเพลงหน้ากาก มีนักร้องหล่อ ๆ เป็นคนร้องชื่อโดมหรืออะไรนี่แหละ ไอ้เด็กพวกนี้คงไม่รู้จักนักร้องสมัยวัยฉันยังสาวหรอก

"ให้ถอดเลยเหรอเจ๊มี่" เด็กเห่อ มอ อ้อย (มอย) ทั้งสองคนทำหน้าเลิ่กลั่ก

"อืม ถอดสิ" ฉันพยักหน้า

ฉันบอกให้ไอ้เด็กไทม์กับไอ้เด็กบอมถอดกางเกงออก พวกมันเก้อเขินกระดากอายเมื่อมีผู้หญิงไฟร่านรุ่นอายุเกือบเท่ามารดาของมันมาบอกให้ถอดกางเกงต่อหน้า

ก่อนจะขายสินค้าต้องเช็คของก่อน

"จะถอดไม่ถอด ไม่ถอดเองกูจะให้การ์ดถอดให้ โดนการ์ดจับไข่ไม่รู้ด้วยนะมึง" ฉันขู่เข็ญ บังคับดูกระปู๋ไอ้เด็กกำลังโต

"ผมอายเจ๊มี่" ไอ้ไทม์เอามือปิดท่อนจ้ำม่ำที่กำลังตุง

"ผมก็อาย" ไอ้บอมอีกคนเอามือมาปิดไส้กรอกยักษ์ไว้อย่างมิดชิด

"อายอะไร ปากไม่ตรงกับเอ็น อายแล้วพวกมึงจะแข็งทำไม ห๊า!" ฉันตวาด สายตาจ้องมองท่อนลำอย่างไม่กระพริบตา

"ทั้งอายทั้งอยากลอง พวกผมยังไม่เคยเลยนะ ถ้าได้เย่อเจ๊มี่คงถือว่าขึ้นครู"

"กูนึกอยู่แล้วว่าพวกมึงต้องพวกไก่อ่อน"

"พวกผมไม่อ่อนนะ ดูสิ" ไอ้ไทม์เอามือออกจากเป้า

แม่เจ้า! สุดดิ่ง ติ่งกระสันไปเลยค่ะ ขนาดเอ็นฟูอยู่ในกางเกงยังขนาดนี้ถ้าเห็นทั้งลำจะขนาดไหน

โอ้ยยย ฉันหิวเด็ก

"อืม ขนาดโอเค ไม่ได้แย่ ไหนเอาออกมาทักทายหน่อย" ฉันกลืนน้ำลายลงคอ จ้องมองลำเอ็นกำลังตื่นตัว หืมแม่อยากบ๊วบให้น้ำแตก

ฉันจ้องมองเด็กไทม์รูดกางเกงบ็อกเซอร์ลงช้า ๆ ให้ตายเถอะ ภาพในหัวฉันเหมือนภาพสโลโมชั่นอย่างไม่ต้องใส่เอฟเฟ็ค

พอกางเกงบ็อกเซอร์ถูกดึงลงพ้นสะโพกมันเท่านั้นแหละ แม่เจ้าโว้ยยย ตุง ตุ๊ง ต๊ง ตุ๊ง ตุ๊ง ตุ่ง ฉันเผลอเคาะนิ้วเป็นจังหวะหมอลำ โหยยยย โคตรใหญ่เลย

เฮือก! ฉันอยากขอยาดม แทบตบเข่าดังฉาดอย่างสาแก่ใจ อยากนั่งท่าเล่นไพ่แล้วชันเข่าข้างหนึ่ง ตบดัง ๆ ไปบนหัวเข่าอย่างผู้หญิงเสเพล

"โอว พ่อหนุ่มน้อย good boy" ฉันออกเสียงเหมือนในแอปวัยรุ่นที่ชอบอุทานว่า โอววแม่สาวน้อย

"ของผมล่ะ" ไอ้บอมถอดกางเกงโชว์อีกคน หืม เด้งผึงออกมาเลยล่ะ

อ๊าากกก ท่อนระเบิดนิวเคลียร์ขนาดคิงส์ไซส์มาแบบแพ็คคู่ ฉันกรีดร้องอยู่ในใจ พยายามเก็บอาการร่านเอ็นไว้ให้มิดชิดที่สุด

"กลัวแต่กูได้หน้าเหรอ" ไอ้ไทม์หันไปขิง

"ของมึงใหญ่เท่ากูป่าวล่ะ" ไอ้บอมขิงคืน

เอาสิ ศึกขิงเอ็น เด็กวัยรุ่นมันก็แบบนี้ มันชอบการแข่งขัน อย่าไปบังคับต้องหลอกล่อ ยิ่งบังคับยิ่งต่อต้าน จากประสบการณ์ตะล่อมเด็กมาปั้นหลายคน ฉันรู้แกวพวกมันหมดแหละ

"ไหนใครใหญ่กว่า พี่เห็นไม่ถนัด" ฉันเปลี่ยนสรรพนามจากกูกลายเป็นพี่ เมื่อเห็นของที่พึงใจ เอ็นใหญ่กระแทกตา ต่อมหวานแหววในร่างฉันมันจะแจ้งเตือนว่าควรพูดจาให้ไพเราะ

"ของผมครับ" ไทม์ตอบ

"ของผมต่างหาก" ไอ้บอมเดินล้ำหน้ามาอีกก้าว

โอก็อด แท่งเอ็นค่อยขยับเข้าหาฉันทีละก้าวสองก้าว พวกเธอคงไม่เข้าใจหรอกนะว่าการเห็นเอ็นเด็กขยับเข้าใกล้แบบช็อตต่อช็อตมันเร้ากี เร้าราคะขนาดไหน

"ชักให้พี่ดูหน่อย" ฉันสั่ง เสียงอ่อนลงอีกสามเลเวลจนกลายเป็นฟีลพี่สาวจะเอาน้องชาย

ฉันมองเด็กสองคนใช้มือกำรอบท่อนลำ ขนาดมือผู้ชายยังต้องกำสองมือต่อกัน ปล.ยังไม่มิดส่วนปลาย

โอยยย ตายๆ ๆ ๆ ๆ ฉันแฉะแล้วแฉะอีก

ข้อมือนำพามือใหญ่ชักรูดท่อนแข็งกลางลำตัวขึ้นลง สายตาของทั้งสองคนมองฉันอย่างหื่นกระหายแต่ยังมีความเกรงใจอยู่บ้างเพราะฉันถือว่าเป็นเจ้านาย

ฉันนั่งที่โต๊ะทำงานค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อลงช้า ๆ อวดบราเซียลายลูกไม้สีขาว เต้าเสริมมาขนาด 450 ซีซีแต่มีของเดิมคือคัพซี ฉันควักเต้าขนาดใหญ่ออกมา บีบขยำสองเต้ากลมกลึงช้า ๆ ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานด้วยอาการร่านสวาท กระโปรงยีนส์สั้นร่นขึ้นไปจนถึงเอว เปิดเผยชั้นในลูกไม้เข้าชุดกัน

ฉันจะปล้ำเด็กให้น้ำแตกค่ะ

ไม่รอดมือแม่หรอก