ณ ห้องบรรทมอันหรูหรายิ่งกว่านอนคุดคู้ในโรงแรมดาเนียลี โรงแรมระดับห้าดาวซึ่งขึ้นชื่อว่าสวยที่สุดแห่งเวนิส
ปลายยามเหม่า อากาศเย็นเฉียบ เย็นจนฉันต้องพยายามลืมตาตื่นขึ้นมา ฉันลืมตาไม่ขึ้น หนักเปลือกตายิ่งกว่าอะไรทั้งหมด จะให้มาตื่นเช้าก็คงเป็นไปไม่ได้ คนไม่เคยตื่นเช้าจะให้ตื่นได้ไง ฉันตัดสินใจหลับตาลงอีกครั้ง ขอนอนต่ออีกหน่อย
ตอนฉันอยู่ในร่างมีมี่ แชงค์ฉันตื่นสายมากกกกกกก ก ไก่ล้านตัว สายถึงขั้นบ่ายคล้อยไปยามเย็น กว่าคนมันจะได้นอนในแต่ละวันก็ปาไปตีสองตีสามกว่าจะดูลูกน้องเก็บของในโฮสต์คลับเสร็จ แถมบางวันลากผู้ชายไปเย่อต่อยันสว่าง ไม่ใช่สิ เอายันสาย กว่าจะปล่อยให้ตัวเองนอนกอดผู้ชาย เวลาก็ล่วงเลยไปจนนอนเช้า
อย่าเปรียบฉันเป็นผีเสื้อราตรี ฉันคือผีเสื้อน้ำค้าง เอายันฟ้าสว่างจนแดดส่องโม๊ะ
"หนาวจัง อูยยย หนาว" ฉันคิดว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงยางพาราหลักหลายแสนในบ้านราคาสี่สิบล้านบาทของตัวเอง ในข
