ไอว้าTalk
"ฉลองเว้ย"
เบียร์สี่กระป๋องชนฉลองให้กับความโสดของฉัน
"มันจะโสดได้นานเท่าไหร่วะ" ไอ้ออกัสถาม
มันคือเพื่อนผู้ชายที่ฉันพูดถึง เพื่อนที่ไม่น่าใช่เพื่อนเพราะมันรวยไง ไม่รู้ว่าคบกับพวกฉันได้ไง แต่ก็ดีแค่พวกฉันเรียกชื่อในไลน์นะ มันก็โอนแล้ว มันนิสัยรวยสุด
"กูเอาจริงออกัส กูไม่ทนแล้วกูเอาจริงแล้ว"
น้ำตาฉันไหลใส่กระป๋องเบียร์ว่าจะไม่ร้องแล้วนะ แต่ทนไม่ได้ เริ่มเมาแล้วด้วย กินหมดไปเยอะเหมือนกัน พอรู้ว่าฉันเลิกกับไอ้โนอา ไอ้ออกัสมันก็รีบซื้อมาเลย
"แล้วจะร้องทำห่าอะไร มานี่มา" มันอ้าแขนให้ฉันเข้าไปกอด
ฉันยังรักมันมากๆ มันดีกับฉันมากจริงๆ ชีวิตนี้ฉันเหลือแม่คนเดียว มันก็คอยซัพพอร์ตทุกอย่าง ที่บ้านเปิดร้านซักรีดก็เงินมัน บ้านที่อยู่ตอนนี้มันก็เป็นคนไปไถ่ออกจากเจ้าหนี้ให้
แต่ครั้งนี้มันเจ็บไง ไม่ไหวจริงๆ รักมากๆแต่ไปกันไม่ได้ หรือมันไม่ยอมไปกับฉันกันแน่
"แล้วเอาไงต่อกับชีวิต" ไรเฟิร์นถามฉัน
ก็คงเรื่องเงินนั่นแหละ เพราะทุกคนรู้ว่าฉันมีผัวเลี้ยง ไอ้โนอาไม่ยอมให้ฉันทำอะไรเลย
"ไปสมัครงานมาแล้ว ก็ทำงานเหมือนเดิมแหละ รีบๆเรียนจบเก็บเงินเยอะๆเอาไปใช้หนี้มันค่าบ้าน"
"เท่าไหร่ บอกมาดิมันจะได้เลิกยุ่งกับมึงขาดเลยไง มึงต้องการขาดกับมันไหมล่ะ"
คำถามนี้ตอบยากนะ ฉันรักมันไง ไม่อยากขาดไม่อยากไปไหนทั้งนั้นแหละ แต่มันเจ็บ มันอยู่ตรงนั้นไม่ได้แล้ว
"กูไม่อยากรบกวนมึงวะ ถ้าแม่รู้เอากูตายเลย"
"แต่กูอยากช่วย"
"เอาไว้ถ้ากูจำเป็นจริงๆ ก็คงต้องพึ่งมึงนะออกัส"
"อืม ยินดี ไม่ใช่แค่ไอว้านะเว้ย พวกมึงทุกคนมีอะไรบอกกู กูพร้อมช่วยเสมอ ไม่ว่าคนอื่นจะรังเกียจ จะไม่ชอบพวกมึง ตรงที่พวกมึงจนแต่กูเพื่อนคนนี้ ออกัสไม่เคยรังเกียจพวกมึงเลย"
ดูก็รู้เมาแม่งมันหมดเลย เริ่มพากันเศร้าอีกแล้ว
"จะดีอยู่แล้วไอ้สัส ถ้าไม่เน้นคำว่า จน" ไรเฟิร์นพูด
"ไอ้ออกัสมึงแม่งแสนดีจังวะ เอากูเป็นเมียไหม ไปๆเข้าห้องกัน" ณิชาพยายามลากแขนมัน
"ไม่ๆ กูไม่เอา ไม่มีทาง"
ทำเอาคนในวงหัวเราะกันใหญ่ ยกเว้นฉันที่หัวเราะไม่ออก คิดถึงไอ้โนอาว่ะถ้าอยู่ด้วยกันนะ ป่านี้ก็คงเอากันอยู่แน่เลย ฮืออออออ
2วันต่อมา...
วันนี้เรามาเรียนกันแล้ว หลังจากที่หยุดไปหลายวัน
"แน่ใจนะว่าเห็นไอ้โนอาแล้วจะไม่ร้อง" ไอ้ออกัสถามขณะที่เราอยู่โรงอาหารคณะ และที่แน่ๆไอ้โนอามันต้องมา
"ก็ช่วยบังๆกูหน่อยแล้วกัน"
ยังไงก็ต้องเจอฉันไม่หนีหรอก ถ้าหนีจะเหมือนคนที่เศร้า คนที่แพ้ คนที่ขาดมันไม่ได้ ฉันจะไม่เศร้า
"ไอว้า ตาบวมๆนะไปทำอะไรมาหรอ"
เสียงของอีเบญ เพื่อนร่วมห้องที่ฉันไม่ชอบหน้า เรียกอีเลยแล้วกัน มันอะชอบไอ้โนอาอันนี้ใครๆดูก็รู้ แล้วก็เลยชอบมาแขวะฉันอีก
"หรือว่าแกเลิกกับพี่โนอาหรอ"
"สาระแน เสือกเก่งจริงๆเนาะ" ฉันไม่จำเป็นต้องพูดดีๆกับมันเลย เพราะมันชอบแขวะชอบมองตาขวาง เอาตาตุ่มมองก็รู้ว่าอยากได้ไอ้โนอา
"อ้าว อีนี่ปากเก่งจริงๆ"
"ไปไกลๆ อย่ามาเสือกกับเพื่อนกู" ไอ้ออกัสพูดขึ้น
แค่เห็นออกัสแค่นี้มันก็ไปแล้ว นี่ไม่ถึงไรเฟิร์นนะ ไรเฟิร์นเป็นพวกไม่ยอมคน สู้คนใครด่ามาด่ากลับ แต่ตอนนี้นางง่วงซบหน้าลงที่โต๊ะไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ก็ไปทำงานมาดึกไงเมื่อคืนนี้
"โนอามาแล้ว รีบกินเหอะเรา" ณิชาพูดขึ้น
"ไม่ต้องรีบหรอก ยังไงก็ต้องเจออยู่แล้วแหละ สู้หน้าตอนนี้ไปเลยดิ"
เสียงผู้หญิงซุบซิบนินทากันแค่นี้ก็รู้ว่าเป็นไอ้โนอาห์กำลังมา มันฮอตมากพอสมควร แต่สันดานเหี้ยแค่นั้นเอง เป็นผู้ชายหน้าง่วง หน้านิ่ง ที่พร้อมจะแดกผู้หญิงคนอื่นตลอดเวลา ถึงเขาจะไม่ใช่แฟนก็เถอะ
"กินไรไอ้เบ๊บ" มันนั่งลงข้างๆฉันอย่างถือวิสาสะ
ตอนนี้มันกำลังทำเหมือนเรายังไม่ได้เลิกกันเลย เหมือนวันนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"กูบอกว่าเวลาปรุงอย่าปรุงหวานไง มึงไม่จำเลยรึไงวะ" มันพูดอย่างโมโหหลังจากที่ตักน้ำก๋วยเตี๋ยวฉันเข้าปาก
"มึงจะมายุ่งกับกูทำไม เราเลิกกันแล้วมึงอะต้องจำ"
"กูไม่เลิกไอ้เบ๊บ อย่ามาปัญญาอ่อน"
มันไม่สนที่ฉันพูดเลย กลับเอาชามก๋วยเตี๋ยวฉันไปปรุงให้ใหม่
"แต่เพื่อนกูบอกเลิกมึงไปแล้ว มึงมาเอาไรอีกอะ" ไอ้ออกัสพูดขึ้น จนโนอาหยุดปรุงแล้วมองหน้ามัน
"แล้วมึงมาเสือกเหี้ยอะไร เรื่องของผัวเมีย" มันตบลงที่โต๊ะอย่างแรงจนไรเฟิร์นตื่น
"ไอ้โนอา"
ฉันไม่ชอบให้ใครทำกับเพื่อนฉันแบบนี้ ไอ้ออกัสไม่เท่าไหร่ แต่ไรเฟิร์นนี่ดิ นางพึ่งได้นอนไงเดี๋ยวเย็นนี้ก็ต้องไปทำงานอีก
"มึงกลับไปดิไอ้โนอา" ฉันผลักมันออก
แต่ก็มองหน้าไอ้ออกัสไม่หยุด โดยที่มีฉันนั่งคั่นกลาง
"อย่าคิดว่าอายุเท่ากันแล้วจะมาพูดอะไรแบบนี้ได้นะ ดูรุ่นด้วย"
"หุบปากดิ่เป็นบ้าอะไร พี่ชินมาเอาเพื่อนพี่ไปดิ" ฉันเรียกให้เพื่อนมันมาเอามันไป
"ไอ้เบ๊บมึงเข้าข้างมันหรอ"
"เอ้อ ก็เพื่อนกูอะมึงอะเป็นไรกับกู"
"ใจเย็นก่อนนะ ไอว้า" ณิชาบอกฉัน
"ไปเหอะโนอาคนมองเยอะแล้ว" ไรเฟิร์นพูดขึ้นอีกคน
"มึงไปกวนเขาทำไมวะไอ้โนอา" พี่ชิน เพื่อนสนิทมันมาลากคนที่เป็นบ้าออกไป
"ออกัสขอโทษนะ ไรเฟิร์นด้วยขอโทษที่ทำให้ตื่น"
"มันไม่ยอมเหมือนทุกครั้งเลย มึงเห็นไหมล่ะ"
"ช่างมันดิ กูจะเลิก"
อยากรู้ว่าทำไมไม่ยอมเลิก ในเมื่อพอฉันกลับไปหามันแล้วก็ทำแบบเดิมเลย วนลูบแบบเดิมๆ
ทำอะไรแบบเดิมๆก็ได้ผลลัพธ์แบบเดิมๆ มันก็นอกใจฉันเหมือนเดิม แอบไปคุยกับคนอื่นเหมือนเดิม และก็เลิกกันเหมือนเดิม ไม่เหนื่อยหรอทำแบบนี้อะ