ตอนที่ 8
อืม.. ก็ไม่เลว
หลังจากวันนั้นเพียงสามวัน กองทัพของแม่ทัพหลงเยี่ยนก็เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง บริเวณลานกว้างหน้าจวนแม่ทัพเต็มไปด้วยเสียงเกราะและฝีเท้าม้าดังกึกก้อง เหล่าทหารหลายร้อยนายยืนเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ แม่ทัพหลงเยี่ยนในชุดเกราะดำขลับเต็มยศยืนตระหง่านอยู่หน้ากองทัพ ข้างกายเขาคือไป๋ลี่เซียนที่สวมชุดเกราะสตรีสีเข้มสะพายดาบเล่มหนึ่งไว้ข้างกาย
ฮูหยินใหญ่และฮูหยินรองรวมถึงบิดาของหลงเยี่ยน ต่างพากันมายืนอยู่ที่ด้านข้างของขบวน พ่อของเขาพยักหน้าช้า ๆ ส่งให้ลูกชายและลูกสะใภ้ สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความภูมิใจและความเป็นห่วง
"จงนำชัยชนะกลับมา"
"ขอรับ"
หลงเยี่ยนโค้งคำนับบิดา แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยคำลา ฮูหยินใหญ่ก็พาสตรีนางหนึ่งก้าวออกมาด้านหน้า สตรีผู้นี้แต่งกายเรียบร้อย หน้าตาหมดจด แววตาของนางช่างดูอ่อนโยนแต่ก็ซ่อนความหวังบางอย่างไว้ภายใน
"เยี่ยนเอ๋อร์ ก่อนจะออกศึกแม่อยาก
