“ตรงนี้ต้องใส่อะไรเพิ่มจ๊ะ”
“ใส่เนยเพิ่มค่ะ”
เหนือฟ้านั่งมองมารดาผู้บังเกิดเกล้าของตัวเองกำลังฝึกหัดทำขนมอย่างตั้งอกตั้งใจ เขาแหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่ฟ้าไม่สว่างเพราะเมื่อคืนแทบจะนอนไม่หลับมันเฝ้าเอาแต่คิดถึงร่างนุ่มนิ่มที่นอนกอดอยู่ทุกคืน
“ให้ช่วยกวนแป้งไหม”
ชายหนุ่มตัดสินใจลุกจากเก้าอี้ไปยืนชิดคนเป็นเมียที่ยืนกวนแป้งอยู่ตรงหน้า ใบหน้าสวยปรายตามองเล็กน้อยแต่ทว่าไม่ได้เอ่ยตอบอะไรกลับมา
เวรแล้วไง
“ทำเป็นหรือไง”
“เรื่องนี้ผมถนัดม๊า”
เหนือฟ้าไหวไหล่พร้อมพูดตอบกลับมารดา เขาขยับเข้าไปแย่งไม้พายสำหรับใช้กวนแป้งจากมือหญิงสาวมาถือไว้ก่อนจะลงมือกวนอย่างชำนาญและมีประสบการณ์
“โกรธอะไรหรือเปล่า” เพราะเห็นเธอเอาแต่เงียบผิดปกติ หากเป็นวันอื่นๆ จะต้องชวนคุยหรือขยันส่งยิ้มหวานๆ ให้แล้ว
“เปล่า”
“เธออย่าเชื่ออะไรม๊าฉันมากสิ พอแก่แล้วพูดผิดพูดถูกไปเรื่อย”
“เหนือฟ้า! ม๊าแกยังยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้”
“อ้
