“ก็ปาไม่รู้นี่คะ น่าน้อยใจไหมล่ะ” เธอมองเขาตาเขียวปัด แต่ชลธรก็ทำเนียนด้วยการห้อมแก้มเธอไปอีกฟอดใหญ่
“แก้มปาช้ำหมดแล้วค่ะ”
“อนุญาตให้หอมคืนได้” แล้วเขาก็เอียงแก้มสากของตัวเองลงมาหาเธอ
“ปาขาดทุนสิคะ” ชลธรหัวเราะชอบใจ
“แล้วเธอล่ะ”
“ตั้งแต่ได้คุณเป็นสามีค่ะ จะว่าปาใจง่ายใช่ไหม” คนถูกถามส่ายหน้า
“ฉันรู้ ฉันเลยเสนอให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันยังไงล่ะ เพราะฉันคิดว่าต้องมีความสามารถให้เธอหลงรักฉันได้ในสักวัน”
“หลงตัวเอง” เธอบ่นเบา ๆ แต่เขาก็ยังได้ยิน กว่าจะคุยกันจบเธอคงแก้มช้ำไปอีกหลายครั้ง ก็สามีขยันจูบเสียเหลือเกิน
“ฉันเลื่อนตำแหน่งให้ณิชชยาเป็นรองผู้จัดการฝ่ายบัญชีแล้วนะ”
“ยัยณิชโทรมาอวดแล้วค่ะ คุณชลเล่นเส้น” เธอบ่นสามี แต่ก็อดขอบคุณเขาไม่ได้ ณิชชยาคือเพื่อนที่ดีของเธอ
“เส้นใหญ่เสียด้วยนะ พนักงานของฉันจะได้รู้เสียทีว่าควรเอาใจใคร” ปาลินหัวเราะร่วน เธอวางปลายนิ้วเรียวลงบนต้นแขนแข็งแรง พล
