“อ๊าา ปวดฉิบ!” เสียงทุ้มของชายหนุ่มยังคงร้องออกมาไม่หยุดกับการปวดท้องราวกับจะขาดใจของตัวเอง แสตมป์ที่เห็นก็ได้แต่ยืนกอดอกมองท่าทีของเพลย์บอยหนุ่มอยู่อย่างนั้น
“เลิกเล่นละครสักที หรือจะให้ฉันส่งไปแคสบทนักแสดงนำชาย?” ริมฝีปากสวยถาม ทว่ามาร์คัสก็ไม่คิดยอมรับในคำพูดจากอีกคน
“ฉันปวดท้องจริง ๆ นะเว้ย”
“เหอะ”
“ปวดจริงแตมป์ ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลยนะ” คนตัวสูงบอก อีกทั้งยังคงส่งสายตาออดอ้อนปนอ้อนวอนต้องการให้อดีตแฟนเห็นใจ สาวบริหารก็จ้องมองยังท่าทีพวกนั้นนิ่ง แล้วก็ต้องชะงักไป
“แตมป์…แสตมป์ค้าบ~” กับเสียงจากริมฝีปากหนาที่เอ่ยเรียกเธอด้วยท่าทีเหมือนสุนัขตัวโตกำลังออดอ้อนเจ้าของขั้นสุด โดยมันเป็นเหมือนท่าไม้ตายที่มาร์คัสมักจะใช้กับร่างสวย ไม่เพียงแค่น้ำเสียงเท่านั้น มือหนาค่อย ๆ ดึงร่างหญิงสาวที่ยืนอยู่ให้เข้ามานั่งลงด้านข้างตัวเองบนโซฟาหรูพร้อมกับคลอเคลียอ้อนหนัก
“อะไรของนาย” แสตมป์ถา
