วันต่อมา…
ออดดด ออดดด~
เสียงคนกดออดที่หน้าประตูห้องคอนโดราคาแพงดังขึ้น ส่งผลให้ร่างสวยที่เพิ่งนอนไม่ได้ไม่กี่ชั่วโมงลืมตาขึ้นด้วยความงัวเงีย
“ใครกัน” ริมฝีปากสวยพึมพำ ก่อนจะลุกขึ้นเดินตรงไปมองดูยังบริเวณหน้าจอกล้องวงจรปิดหน้าห้อง แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมันไร้เงาคนที่กด ทว่ากลับมีอะไรบางอย่าง แขวนอยู่ที่ประตูหน้าห้องของเธอ ดวงตากลมสวยที่งัวเงียอยู่พยายามเพ่งมองยังถุง ๆ นั้น จนสุดท้ายมือสวยก็จำต้องเปิดประตูออกเพื่อหยิบถุงนั้นขึ้นมามองดู ก่อนที่ใบหน้าเรียวสวยจะชะงักไป
เพราะมันคือน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋เจ้าประจำที่เธอมักจะชอบสั่งกิน
แต่ครั้งนี้…เธอไม่ได้เป็นคนสั่ง
แสตมป์ไม่รอช้าที่จะหันมองไปทั่ว ๆ บริเวณทางตรงยาวหน้าห้องด้วยความพอนึกรู้ได้ว่าเป็นฝีมือของใคร หญิงสาวจัดการแขวนสิ่งของที่ถูกนำมาแขวนไว้ยังที่เดิมพร้อมกับปิดประตูห้องลงในทันทีด้วยท่าทีปกติไร้ซึ่งความสนใจในสิ่งของพวกนั้น กระทั่งเดิน
