วันต่อมา…
@มหาวิทยาลัยเอช
“จะกลับตอนไหนก็โทรมานะ” เสียงแบงค์แฟนหนุ่มรุ่นพี่ของเมญ่าเอ่ยบอกยังแฟนสาว ก่อนที่จะค่อย ๆ ขับรถออกไป โดยมีมือบางของเมญ่าคอยโบกมือให้แฟนหนุ่มอยู่ตลอด จนโบกี้ที่มาด้วยอดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปมาด้วยความรู้สึกหมั่นไส้
“อะไรมึงอีกี้” เสียงเมญ่าหันถามยังเพื่อนสนิท
“กูจะอ้วก”
“อิจฉาล่ะสิ”
“ไม่อะ จะอ้วกเฉย ๆ ” พูดจบ ร่างสวยในชุดนักศึกษาที่ตอบกลับใส่หน้าเพื่อนเสร็จก็สาวเท้าเดินตรงเข้าไปยังบริเวณภายใต้คณะตัวเองพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่
“อะ มาก่อนเวลาอีกแล้ว” เสียงโบกี้เอ่ย เมื่อเห็นเพื่อนสนิทอีกคนกำลังนั่งรออยู่
“แต่พวกมึงช้าไปเกือบสิบนาที” แสตมป์ตอบกลับ ทำเอาโบกี้ที่ได้ยินรีบโยนความผิดไปให้เมญ่าทันที
“ช้าเพราะอีเมค่ะ มันร่ำลาผัวไม่เลิก”
“ตีนกูเถอะ มึงค่ะ อีง่าว! ที่ตื่นสาย ถ้ากูไม่กระหน่ำโทรปลุก มึงอดลงเรือไปแล้วค่ะ”
“…” โบกี้ก็ยักไหล่ไม่ยอมรับด้วยท่าทีติดก
