หลังจากสูบบุหรี่ระบายความรู้สึกที่มีจนพอใจ สองเท้าหนักก็เดินกลับเข้าไปยังห้องโถงอาหารขนาดใหญ่ ก่อนจะได้ยินเสียงวาวาเอ่ยขึ้น
“พี่แสตมป์ เป็นยังไงบ้างคะ” ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เพลย์บอยหน้าหล่อก็หันไปมองยังร่างสวยที่เดินกลับเข้ามาพร้อมร่างสูงอีกคนทันทันที พลางจ้องมองยังเรียวแขนสวยที่ถูกพันด้วยผ้าพันแผลเอาไว้
“ไม่ได้เป็นอะไรมาหรอก” เจ้าของใบหน้าเรียวสวยยิ้มตอบกลับยังรุ่นน้องตัวเล็ก ก่อนที่รุ่นพี่พนักงานเสิร์ฟสาวจะเดินเข้ามาถามด้วยความห่วงใยต่าง
“ไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหม”
“ไม่ค่ะ”
“โอเค ถ้างั้นไปพักเถอะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำต่อได้นะคะ”
“ไม่ต้องแล้วละ พักจะดีกว่านะ เราไม่ใช่พนักงานจริง ๆ ไม่ต้องทำต่อก็ได้ อีกอย่าง คนก็มีมากพอแล้ว”
“ได้ค่ะ” สุดท้ายร่างสวยที่เพิ่งเกิดอุบัติเหตุก็จำต้องพยักหน้ารับรู้ตอบกลับอย่างไม่อยากที่จะให้รุ่นพี่พนักงานตรงหน้าต้องรู้สึกอึดอัดกับตัวเองต่อ อีกอย่างเ
