ผ่านไปสักพัก
ออดดด~
เสียงออดห้องคอนโดหรูดังขึ้น ทำให้เจ้าของห้องที่นั่งอยู่หันบอกเพื่อนสนิท
“พิซซ่ามึงมาแล้ว ไปเอา”
“โอเค” เมญ่าที่นั่งอยู่ก็รับคำอย่างว่าง่ายด้วยท่าทีอารมณ์ดี ก่อนที่สาวบริหารจะหันพูดขึ้นกับทุกคน
“พักก่อนแล้วกัน กินข้าวกันก่อนแล้วค่อยทำต่อ”
“จริง ๆ ทำไป กินไปก็ได้นะพี่แตมป์ มันเหลืออีกไม่เท่าไหร่” เบย์ตอบกลับ ซึ่งตงตงที่นั่งอยู่ก็ต่างเห็นด้วย
“แบบนั้นก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา มันเหลืออะไรบ้าง”
“เหลือหน้าที่ช่างภาพ” เรียวปากสวยตอบ
“งั้นเดี๋ยวฉันทำต่อให้ ส่งโน๊ตบุ๊คเธอมา”
“อืม” สาวบริหารก็ยื่นโน๊ตบุ๊คให้คนในกลุ่มเดียวกันทำต่อไปตามที่อีกคนต้องการอย่างไม่คิดคัดค้านอะไร เนื่องจากมันเหลือที่จะต้องทำอีกไม่เท่าไหร่จริง ๆ
“เฮ้ ไม่กินเหรอ?” เสียงเพอร์ซุสถามยังร่างสวยที่นั่งอยู่ขึ้นพร้อมกับยื่นพิซซ่าให้ ทว่าเจ้าของใบหน้าเรียวสวยกลับนิ่ง
“เฮ้!…”
“…แสตมป์!”
“ฮะ!”
