ถึงเฟยเฟยจะเอ่ยเช่นนั้น ทว่าเห่ยฟางกลับไม่มีท่าทีจะเคืองโกรธ ไม่รู้เป็นเพราะเขากำลังข่มอารมณ์อยู่หรือรู้สึกผิดจริง ๆ
“จะดุด่าว่ากล่าวอย่างไรก็แล้วแต่เจ้า ต่อไปนี้พี่จะไม่โต้เถียงด้วย ขอแค่เจ้ากลับมารักพี่เช่นเดิมก็พอ” น้ำเสียงเขายังคงอ่อนโยน ซึ่งเฟยเฟยไม่ชินกับมันเลย
ตั้งแต่นางตื่นขึ้นมาในร่างนี้ก็เห็นท่าทางหยิ่งยโสและฟังวาจาร้ายกาจของเขามาตลอด คนเรามันไม่มีทางเปลี่ยนกันได้ง่าย ๆ ชั่วข้ามคืนหรอก นอกเสียจากมีคนอื่นอยู่ในร่างเหมือนตน
เฟยเฟยไม่ได้ยี่หระกับการกระทำเขาเลยสักนิด ยามนี้ใจดวงน้อยกำลังคิดถึงอีกคนที่ไม่เห็นหน้ามาสามวันแล้วต่างหาก
คิดถึงชายชู้ที่หายหน้าไป เขาไปไหนไยจึงไม่มา ทั้งที่บอกว่าจะไม่ทิ้งกัน แต่กลับเงียบหายไม่ส่งข่าว
จนกระทั่งถึงวันที่นางต้องกลับจวนสกุลเฉิน เฟยเฟยก็ยังไม่ได้เจอหน้าเขา แล้วแบบนี้จะไขข้อสงสัยได้เยี่ยงไรกัน
“พ่อกับแม่จะไปส่ง” ท่านโหวเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินนำออก
