บทที่ 30
แมวน้อยของกู
“ทำไมวันนี้กลับดึกจังลูก!!”
เสียงคุณพิมพ์พรรณดังขึ้นก่อนที่มายด์จะเปิดประตูเข้าห้อง หญิงสาวสะดุ้งตกใจใบหน้าซีดเผือด ค่อยๆ หันไปมองคุณพิมพ์พรรณที่ใส่ชุดนอนกำลังเดินเข้ามาหาอย่างช้าๆ
“มะ..แม่กลับมาเมื่อไหร่คะ ไม่ได้อยู่ที่เชียงใหม่หรอกเหรอ?”
“แม่มาถึงตอนสองทุ่มจ๊ะ บังเอิญที่บริษัทมีปัญหานิดหน่อย คุณพ่อเลยให้แม่กลับมาเคลียร์ แล้วนี่ทำไมหนูกลับดึกจังแอบหนีเที่ยวตอนแม่ไม่อยู่ใช่มั้ย”
คุณพิมพ์พรรณพูดยิ้มๆ แต่มายด์กลับหน้าเจื่อน หญิงสาวยกมือลูบผมอย่างทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าสภาพตอนนี้จะทำให้แม่สงสัยเหรอเปล่า
“เปล่านะคะ มายด์ไปบ้านเหมยมาค่ะ บังเอิญดูเน็ตฟิกกันเพลินเลยลืมดูเวลา”
“อ่อ จ๊ะ งั้นหนูรีบอาบน้ำเข้านอนเถอะ เดี๋ยวจะตื่นสายพรุ่งนี้มีเรียนด้วยหนิ”
ท่าทีห่วงใยและคำพูดของคุณพิมพ์พรรณทำให้มายด์โล่งอกที่ไม่โดนสงสัยหรือซักไซ้เรื่องกลับดึกมากนัก
“ค่ะ..งั้นมายด์เข้าห้อง
