หลายวันต่อมา
"อื้ออหาววว"ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับบิดขี้เกียจตัวเป็นเกลียว ก่อนจะลุกขึ้นหันมองหาลูกชายน้อยที่นอนอยู่ข้างๆ แต่ทว่า...พี่เลี้ยงมาพาลงไปตั้งแต่เช้าแล้ว เธอจึงเดินไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำแล้วลงไปด้านล่าง
"อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน"เธอเอ่ยพูดพึมพำ
"จ้ะลูก...เมื่อคืนนอนสบายดีมั้ย"
"ก็..หาววว...สบายดีค่ะคุณแม่ พี่จำปาคะหยกขอโกโก้แก้วนึงค่ะ"
"ได้เลยค่ะคุณหนู รอสักครู่นะคะ"แม่บ้านตอบเธอก่อนจะรีบเดินออกไป
"เป็นยังไงบ้างล่ะเห็นปัดบอกว่าเลี้ยงตาหนูเองหรอ"ป้าแชงถามเธอ
"ใช่ค่ะป้าแชง หยกอยากลองเลี้ยงตาหนูเองดูบ้าง ไม่คิดเลยว่าการเลี้ยงลูกคนเดียวมันจะเหนื่อยมากขนาดนี้"
"ก็นี่แหละลูกคำว่าแม่...บางคนเขาทำหนักกว่าหนูอีกด้วยนะไหนจะต้องทำงานบ้านไหนจะงานนอกบ้านไหนจะเลี้ยงลูกอีก อย่างหนูเนี่ยยังเบาะๆจ้ะ"ผู้เป็นแม่วางมือทาบลงบนหัวของลูกสาวน้อยอย่างอ่อนโยน
"แล้วเรื่องบริษัทไปถึงไหนแล้วคะ?"
