"ถ้าผมไปไม่ทัน คุณจะเอากับมันใช่มั้ย"
"....."
"...." เขาจ้องหน้าเธอด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว ทำเอาเธอขนลุกซู่ไปทั้งตัวจนแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอ
"คุณทำแบบนั้นทำไม จูบมันทำไม ยอมให้มันจับ.." ดวงตาคมเลื่อนมองลงมายังหน้าอกของเธอ
"ขอโทษ ไม่ทำอีกแล้ว" เธอก้มหน้าลงกล่าวคำขอโทษที่ไร้ซึ่งความสำนึกผิด ในใจอยากจะตะโกนใส่หน้าเขาด้วยซ้ำว่าที่ยอมให้ชายคนนั้นเพราะเธออยากมีอะไรกับเขาจะแย่
"...." คลาสแกะมือของเธอออกอย่างเงียบเชียบ แล้วเดินไปนั่งบนโซฟาพร้อมกับก้มหน้ายกมือขึ้นกุมศีรษะตัวเอง ก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่นจนเธอรู้สึกผิด
"คลาส ฉันขอโทษ" เธอเดินไปนั่งลงตรงหน้าเขา
"คุณจำผมไม่ได้เลยเค้ก คุณไม่รักผม ฮึก.."
"กะ ก็ฉันความจำเสื่อม"
"แล้วมันจำเป็นอะไรที่จะต้องทำแบบนั้นวะ ฮึก.."
"ฉะ ฉัน.."
"ถ้าคุณทิ้งผม ผมจะฆ่าคุณ แล้วผมก็จะฆ่าตัวตายตามคุณไป !!" เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยดวงตาแดงก่ำที่มีหยดน้ำใสๆ
