“เมื่อไหร่พ่อจะหาลูกจ้างได้คะ ท่านแก่แล้วนะคะ ควรนอนหลับพักผ่อนอยู่ที่บ้าน” แสร้งทำเป็นนางเอกใจเย็น ไม่ให้ผัวเห็นถึงความไม่พอใจ “ถึงสวนจะอยู่ไม่ไกลจากบ้าน แต่ดึกๆดื่นๆ เกิดเป็นลมเป็นแล้งไปจะทำยังไง”
“พ่อแกยังอยากทำงานอยู่น่ะ หลังเออรี่มาดูแลแม่อย่างเดียว แกก็ฟุ้งซ่านจนเป็นโรคซึมเศร้า แต่พอได้ทำสวนยางสวนปาล์มแกก็ดีขึ้น” พ่อเขาเคยเป็นจ่าตำรวจที่คนเกรงขามกันทั้งอำเภอ แต่พอเมียล้มป่วยช่วยตัวเองไม่ได้ เขาก็ยอมลาออกจากงานที่รัก เพื่อมาดูแลเมียอย่างเต็มตัว ก็ประมาณสามปีได้แล้ว
“ฉันเข้าใจจ้ะ”
“ขอโทษด้วยนะน้ำผึ้ง” เขาก็เห็นใจเมียรักนะ ที่ไม่สามารถมอบความสุขให้แบบเต็มที่ได้ เพราะต้องไปทำหน้าที่ลูกที่ดี แต่เขาก็มั่นใจว่าเมียรักจะต้องเข้าใจในสิ่งที่เขาทำ “อย่าโกรธพี่นะ”
“น้ำผึ้งจะโกรธพี่ต่อทำไมล่ะคะ ไปดูแลแม่เถอะค่ะ คืนนี้น้ำผึ้งมีความสุขมากพอแล้ว” แสร้งยิ้มอ่อนหวานเหมือนแอพทักษอรทั้งที่อยากจะมะเหงกหัวผัวให้ช้ำ “ไปทำหน้าที่ลูกเถอะค่ะ แม่ต้องมาก่อนนะคะ”
ต่อชัยสวมกอดเมียรักแล้วจูบหอมสองฟอดใหญ่เพื่อแทนคำขอบคุณ ก่อนจะผละตัวออกแล้วลงจากเตียง หยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่แล้วออกจากห้องนอนไป
“เฮ่อ” ใบหน้าสวยหงิกงอ ถอนหายใจออกมาอย่างขัดใจ ความเคืองขุ่นแล่นลามจุกอก นึกแค้นใจที่โดนพ่อผัวขัดขวางความสุขอีกครั้ง
เมื่อเดือนก่อนนี่เอง ที่เธอกับต่อชัยแอบจดทะเบียนสมรสกันโดยไม่ได้บอกกล่าวครอบครัว หลังจากแอบมีสัมพันธ์ลับกันมาสามเดือนเศษ
สามเดือนที่เธอพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะทำให้ครูหนุ่มผู้หล่อเหลาหลงรักคลั่งไคล้ โดยใช้เซ็กส์อันร้อนแรงของเธอผูกมัดจิตวิญญาณเขาไว้อย่างแน่นหนา ซึ่งเธอก็สามารถทำสำเร็จ ลีลารักของเธอถึงกับทำเขาเอ่ยปากว่าชาตินี้คงขาดเธอไม่ได้เสียแล้ว
ลูกสาวภารโรงจึงเอาชนะหญิงสาวทุกคน แม้แต่เพียงขวัญ ครูสาวแสนสวยที่ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านหมายมั่นตั้งใจจะให้ตบแต่งเป็นเมียผัวกับครูต่อชัย แต่สุดท้ายเรือก็ไม่ล่มในหนอง แต่กลับมาล่มในท้องของเธอแทน
“ฮึ่ม! คิดว่าจะเอาชนะหนูได้เหรอคะพ่อ รู้จักลูกสะใภ้ตลาดล่างน้อยไป” เธอรู้มาตลอดว่าพ่อผัวหวังจะได้ครูเพียงขวัญมาเป็นลูกสะใภ้ หวังให้ลูกชายได้เมียดีมีหน้ามีตา อยากให้หน้าที่การงานของลูกก้าวไกลก้าวหน้า เพราะมีพ่อตาเป็นถึงผู้อำนวยการโรงเรียน
แต่เมื่อลูกชายตัวดีดันใฝ่ต่ำ คว้าลูกสาวภารโรงที่เรียนจบแค่ ม.ปลาย ทำงานเป็นลูกจ้างร้านเสริมสวยในตลาด แต่งตัวเปรี้ยวเฟียสฟาสที่สุดในอำเภอ แถมมีข่าวลือเสียหึ่งเกี่ยวกับเรื่องผู้ชาย แล้วพ่อแม่ที่ไหนจะปลื้ม