หลายเดือนต่อมา
Hongtae talks.
"ใครก็ได้เอามันไปเก็บได้มั้ยดูรำคาญตา" เสียงของไอ้คิวที่บ่นให้ได้ยินอีกครั้งหลังจากที่เราเข้ามาในร้านเหล้าร้านประจำได้เกือบสองชั่วโมง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมละสายตาจากหน้าจอได้ เหมือนเป็นคำพูดที่ลอยเข้ามาแล้วก็ลอยออกหูไปอย่างไร้ความหมาย
"มึงก็เลิกมองมัน" ไอ้นธีบอกเหมือนกำลังรำคาญไอ้คิวที่บ่นผมอยู่อีกคน
"ก็มันนั่งจ้องมือถือมาจะชั่วโมงนึงแล้วเนี่ย มึงไม่รำคาญเหรอวะ ทำตัวเป็นเด็กมอต้นรอสายแฟนคนแรกไปได้"
ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงนั่นแหละแต่แค่รอเมียส่งข้อความมาบ้างก็เท่านั้นเอง ซึ่งที่ผ่านมาหลังจากที่ใบชาไปเรียนแลกเปลี่ยนเราก็ได้คุยกันน้อยลง เพราะเวลาของเราไม่ตรงกันเลย หรือเพราะเธอไม่อยากคุยกับผมก็ไม่รู้
ผมยังจำคำนั้นที่ให้สัญญากับเธอได้ดี ว่าถ้ากลับมาแล้วจะยอมหย่าให้หากเธอต้องการ ทั้งที่ใจจริงไม่อยากพูดแบบนั้นเลยสักนิดเดียว ไม่รู้ทำไมความรู้สึกของเราถึงได้สวนทางกันแบบน
