"เอ่อ...คือว่า..." คุณรังสิมานั่งกอดอกเฝ้ารอคำตอบจากบุตรชาย แม้นางพอจะเดาสถานการณ์ออกว่าเมื่อคืนทั้งสองคนน่าจะทะเลาะกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าทะเลาะเรื่องอะไร
"ผมว่าขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนดีกว่านะครับคุณแม่ จะได้ทานมื้อเช้าแล้วก็จะได้รีบออกไปทำงานครับ" เขาไม่อยากเล่ารายละเอียดอะไรมากนัก
"ก็ได้ แม่ไปถามหนูอันนาเองก็ได้ว่าทำไมเมื่อคืนเขาถึงโกรธแล้วก็วิ่งหนีไปแบบนั้น" นางพูดแล้วจึงกำลังจะลุกขึ้นยืน แต่รักษ์ตะวันกลับห้ามมารดาไว้เสียก่อน
"อย่าเพิ่งเลยครับคุณแม่ แค่เขาได้ยินชื่อของพิมตอนรับสายคุณแม่เขาก็น่าจะโกรธผมมากแล้วนะครับ ผมยังไม่ได้อธิบายอะไรกับอันนาเลย"
ชายหนุ่มเสียงเศร้าเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เพราะเขาเป็นห่วงความรู้สึกของอันนามากที่สุด ในใจยังคงคิดอยู่ตลอดเวลาว่าควรจะพูดอย่างไรให้หญิงสาวไม่โกรธตน
"แล้วลูกบอกหนูอันนาหรือยังว่าลูกถอนหมั้นกับหนูพิมไปแล้ว"
"ก็นั่นแหละครับประเด็น ผมบอกอันนาไปแ
