ไร่รักษ์เขา
ขลุ่ยกำลังช่วยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้หญิงสาวที่ยังคงไม่ได้สติ เธอมีใบหน้าสวยจิ้มลิ้มทว่าซีดเซียว รูปร่างเล็บซูบผอม ใบหน้ามีร่องรอยการถูกทำร้าย คาดว่าน่าจะเป็นจากการถูกตบตี คุณรังสิมามองเด็กสาวด้วยความเวทนา
"ดูจากสภาพแล้วน่าจะหนีออกมานะครับคุณแม่ แต่จะหนีมาจากไหนต้องรอถามเจ้าตัว ว่าแต่เราควรพาไปส่งโรงพยาบาลดีไหม?" รักษาหันมาถามภรรยา แต่เป็นจังหวะที่หล่อนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดี
"ไม่นะ! อย่าทำอะไรฉันนะ อย่านะ! กลัวแล้ว! ฉันกลัวแล้ว ฮือ...กลัวแล้ว"
ทันทีที่รู้สึกตัวก็กรีดร้องออกมา ขลุ่ยและขันจึงช่วยกันจับร่างเล็กไว้ เป็นจังหวะที่ภุชงค์และวาคินเดินเข้ามาพอดี จึงได้มาช่วยกันจับหล่อนไว้อีกสองแรง
"ไม่! ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! กลัว! ฉันกลัวแล้ว ฮือออ..." ยิ่งถูกรุมจับตัวยิ่งกรีดร้องโวยวายอย่างบ้าคลั่ง เพราะเธอกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่าง
"ปล่อยเธอก่อนเถอะนะคะ เรายิ่งจับเธอก็ยิ่งกร
