นิษฐาเดินตามหลังเพทายมาจนถึงรีสอร์ต ชายหนุ่มหันกลับมาเผชิญหน้ากับเพื่อนสนิท เขาผิดหวังที่นิษฐาไม่ยอมบอกเรื่องแต่งงาน ทำราวกับว่าตนไม่มีความหมาย ทั้งยังผิดหวังที่ความรักมันไม่เกิดขึ้นเช่นที่เคยวาดฝันไว้
"ทำไมล่ะเจีย เพราะอะไรทำไมถึงแต่งงานเร็วขนาดนี้ แล้วทำไมถึงไม่บอกทายสักคำ แล้วเรื่องที่ทายขอเจียเป็นแฟนล่ะ ทำไมเจียไม่เคยได้คำตอบเลย"
เพทายตั้งคำถามมากมาย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตัดพ้อน้อยใจ นิษฐาร้องไห้เพราะรู้สึกผิด เธอไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไร ทั้งรู้สึกผิดต่อพ่อเลี้ยงรักษา รู้สึกผิดต่อเพทายที่ไม่ได้พูดคุยกันให้ชัดเจนตั้งแต่แรก
"เจียขอโทษ เจียเอาแต่รอจนตัวเองจะพร้อมแต่เจียก็ไม่เคยพร้อมเลย เจียเห็นแก่ตัวมากใช่ไหม?" เธอไม่โทษใครนอกจากตัวเอง เพทายเสียใจที่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดหวังไว้
"ทายยังไม่พร้อมจะคุยตอนนี้ กลับไปซะ" ทั้งยังไม่อยากเห็นหน้านิษฐาในเวลานี้ เขาจึงเดินกลับเข้า
