คุณรังสิมาเดินเข้ามาหาบุตรชายในห้องนอนด้วยความโกรธ นางรู้จากขลุ่ยเรื่องที่นิษฐาออกจากไร่ไปแล้ว และรู้เรื่องผิดศีลธรรมของบุตรชายกับช่อเอื้องแล้วด้วย
"รักษา! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้" พ่อเลี้ยงหนุ่มกำลังงัวเงียลุกขึ้นนั่ง เขาได้ยินเสียงมารดาชัดเจนทุกครั้ง แต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังคงไม่จางหายไป ส่วนช่อเอื้องแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
"แม่นายคะ แม่นายอย่าว่าอะไรพ่อเลี้ยงเลยนะคะ" ช่อเอื้องรีบวิ่งเข้ามาหาคุณรังสิมา ขณะที่นางเดินมาหยุดอยู่ตรงปลายเตียง และจ้องมองบุตรชายด้วยแววตาโกรธเคือง
"แกเมาถึงขั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรือยังไง รักษา! ได้ยินที่แม่พูดหรือเปล่า?" ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่คุณรังสิมารู้สึกโกรธบุตรชายมากที่สุด
"คุณแม่คะ ช่อกราบขอโทษนะคะ ช่อไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น" ช่อเอื้องเดินเข้ามาใกล้อีกและยกมือไหว้คุณรังสิมา
"ใครแม่เธอไม่ทราบ?"
"ก็หนูเป็นเมียพ่อเลี้ยงรักษาแล้ว หนูก็ต้องเรียกแม่นาย
