รักษาขับรถมาจอดที่หน้าคอกม้า เขาตั้งใจแวะมาหาเจ้าทิวาก่อนค่อยจะกลับเข้าไปทานมื้อเที่ยง แต่กลับได้ยินเสียงเด็กคนหนึ่งกำลังวิ่งเล่นและหัวเราะเสียงใส รักษาเห็นวาคินกับแพงกำลังเล่นกับเด็กคนนั้นอยู่จึงเดินเข้าไปหา
"ไอ้คิน เอาลูกใครมาวิ่งเล่นในไร่?" รักษาพเยิดหน้าถาม โนอาจึงหันมาหาเสียงดุเมื่อครู่
"เอ่อ...พ่อเลี้ยงครับ คือว่า..." วาคินและแพงไม่กล้าตอบคำถามออกไป ทั้งสองมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
"ผมเป็นลูกพ่อตะวันครับ" โนอาบอกเอง เพราะเห็นว่าคนตรงหน้ามีใบหน้าคล้ายกับพ่อตะวันของตน จึงลืมที่จะพูดชื่อของมารดาเสียสนิท
"อะไรนะ พี่ตะวันมาเหรอ ไปแอบมีลูกมีเมียไม่ยอมบอกทางบ้านเลย" พอรักษารู้ว่าเป็นหลานชายของตนเองเขาจึงเดินมาหา
ชายหนุ่มตัวสูงนั่งลงและสบสายตากับโนอาด้วยความรู้สึกแปลกใจ ดวงตาคู่นี้แลดูคุ้นเคย รู้สึกถูกชะตาและผูกพันกับเด็กน้อยคนนี้ เขาลืมความเศร้าไปชั่วขณะ วาคินและแพงได้แต่ยืนมองด้วยความแปลกใจ
