เวลาหกโมงเย็นหลังจากพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว รักษ์ตะวันขับรถพาอันนากลับมาถึงบ้านของตน หญิงสาวเปิดประตูลงจากรถและกวาดสายตามองไปรอบๆ บ้านเรือนไม้สักสองชั้นหลังใหญ่โตน่าอยู่
"บ้านหลังใหญ่มากเลยนะคะ" เธอแปลกใจที่เขาไปสร้างบ้านอีกหลังที่รีสอร์ต ทั้งๆ ที่เรือนใหญ่ก็ไม่ไกลจากรีสอร์ตเลย
"ครับ เป็นบ้านที่คุณพ่อพี่สร้างไว้ตั้งแต่ท่านยังไม่เสียเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน คุณแม่พี่น้องชายน้องสะใภ้แล้วก็หลานๆ ของพี่อยู่ที่นี่ครับ"
อันนาก็เพิ่งจะรู้ว่าบิดาของชายหนุ่มเสียไปแล้ว เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า และเอาแต่จ้องมองใบหน้าสวยด้วยแววตาเป็นประกาย
"ดีจังเลยนะคะ อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่"
"ครับ แต่บางทีพี่ก็อยากอยู่คนเดียว ก็เลยสร้างบ้านที่รีสอร์ตไว้ แต่ก็ไม่ได้พักอยู่ที่นั่นหรอกครับ ส่วนใหญ่พี่ก็อยู่ที่บ้านนี่แหละ เข้าบ้านกันดีกว่าครับ ป่านนี้อาหารเย็นน่าจะเสร็จแล้ว" รักษ์ตะวันถือโอกาสนี้แก้ต่างที่มารดากล่
