คุณรังสิมาเห็นสีหน้าของบุตรชายก็รู้แล้วว่าระหว่างเขากับอันนาจะต้องมีอะไรมากกว่านั้นเป็นแน่ ทว่าตอนนี้รักษ์ตะวันกลับกำลังชั่งใจว่าควรจะเล่าดีหรือไม่ เพราะปกติชายหนุ่มไม่เคยบอกเรื่องส่วนตัวกับใครมากนัก
"ตะวัน...ลูกโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ และแม่ก็เชื่อใจลูกของแม่มาก ไม่ว่าลูกจะทำอะไรหรือตัดสินใจยังไง ลูกรู้ใช่ไหมว่าแม่จะเคารพการตัดสินใจของลูกเสมอ"
เพราะคุณรังสิมาเคยบอกไว้แล้ว ว่าแค่รักษ์ตะวันยอมกลับมาอยู่ที่บ้านนางก็ดีใจมากที่สุดแล้ว
"ขอบคุณคุณแม่มากนะครับ ที่เข้าใจเรื่องระหว่างผมกับอันนา ความจริงเรื่องของผมกับอันนามันเกิดขึ้นครั้งแรกตั้งแต่สี่เดือนก่อนแล้วครับ" เขาตัดสินใจที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้มารดาฟัง
"สี่เดือนก่อน ตอนที่ลูกกลับมาไทยแล้วน่ะเหรอ?"
"ครับ ตอนที่ผมไปทำธุระที่กรุงเทพฯน่ะครับ ผมเจออันนาครั้งแรกที่กรุงเทพฯ" เขาคิดถึงค่ำคืนนั้นอีกครั้ง แต่ก็ยังคงผิดหวังเล็กน้อยที่หญิงสาวจำตนไม่
