คุณอำภาเดินออกมาส่งคุณรังสิมาที่หน้าบ้าน ทั้งสองคุยกันอีกเล็กน้อย สีหน้าเคร่งเครียดทั้งสองฝ่าย จากนั้นคุณรังสิมาจึงเดินมาขึ้นรถ
"คุณแม่ครับ คุณอำภาว่ายังไงครับ?" รักษ์ตะวันเอ่ยถามขึ้น เขาพามารดามาที่นี่แต่ไม่อยากลงไปพบคุณอำภา และที่สำคัญไม่อยากเห็นหน้าพิมทิพาจึงขอนั่งรออยู่ในรถ
"เขาขอเวลาคุยกับลูกสาวก่อน เพราะว่าวันนี้หนูพิมไม่อยู่ไปทำงาน แล้วจะไปบอกที่ไร่ว่าจะเรียกค่าเสียหายเท่าไหร่" นางคงรู้สึกโล่งใจ หากฝ่ายนั้นยินยอมรับเงินค่าเสียหายก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว
"ความจริงเราก็สามารถที่จะให้เงินค่าเสียหายเข้าไปเลยก็ได้นะครับ ทำไมคุณแม่ถึงเปิดโอกาสให้เขาเรียกค่าเสียหายเองล่ะครับ?"
"แม่ก็จะให้แบบสมเหตุสมผลนั่นแหละ ถ้าเรียกมามากๆ ก็ไม่ให้หรอก แต่ประเด็นสำคัญคือสองคนแม่ลูกเล่นไปประกาศที่ชาวบ้านเขารู้กันหมดแล้วว่าลูกกับหนูพิมหมั้นกัน" นางพูดขณะที่กำลังรัดเข็มขัดนิรภัย รักษ์ตะวันจึงขับรถออกจา
