หย่ารักพ่อเลี้ยงใจร้าย

เข้ามานอนด้วยกัน

วันนี้โต๊ะรับประทานอาหารถูกจัดรับรองแขกที่ชานเรือน บรรยากาศดีเพราะมีฝนโปรยปรายลงมาเล็กน้อย ส่วนรักษาจำใจออกมาทานมื้อค่ำร่วมกับคนอื่นๆ เพราะไม่ลงรอยกับนิษฐา

หญิงสาวนั่งติดกับปลัดขามเรียนตามที่พูด แต่อีกข้างหนึ่งนั่งติดกับพ่อเลี้ยงรักษา โต๊ะอาหารถูกจัดเป็นวงกลม ดังนั้นถึงอย่างไรทุกคนก็มองเห็นหน้ากันอยู่ดี

"โอ้โห อาหารน่าทานทุกอย่างเลยค่ะคุณย่า ถึงขวัญจะไปเรียนในเมืองมีอาหารมากมาย แต่ก็อดคิดถึงรสชาติอาหารฝีมือคุณย่าไม่ได้เลยนะคะ" ขวัญข้าวพูดในขณะที่เริ่มตักอาหารใส่จานของตนเอง

"คุณขวัญก็แค่พูดเอาใจแม่นายไปงั้นแหละครับ ปกติเวลาผมไปรับกลับบ้านคุณขวัญชอบแวะซื้อของกินตลอดทาง แล้วก็บอกว่าอร่อยทุกร้านครับแม่นาย"

ภุชงค์พูดด้วยรอยยิ้ม เขาแกล้งฟ้องคุณรังสิมา ขวัญข้าวจึงถลึงตาใส่ผู้จัดการไร่หนุ่ม สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนได้เป็นอย่างดี

"เอาล่ะ งั้นก็เริ่มทานอาหารกันได้แล้วนะทุกคน ขอให้อร่อยกับอาหารมื้อนี้" คุณรังสิมาพูดจบแล้วนางจึงหันไปคุยกับหลานสาวต่อ

นิษฐาตักอาหารใส่จานของตนเอง พอเห็นผัดคะน้าหมูกรอบจึงนึกไปถึงเรื่องวันนั้น เธอจึงไม่ยอมตักอาหารให้พ่อเลี้ยงรักษาอีก แต่กลับหันไปพูดคุยกับปลัดขามเรียนแทน

"คุณปลัดชอบทานคะน้าหมูกรอบหรือเปล่าคะ แม่นายทำผัดคะน้าหมูกรอบอร่อยที่สุดในโลกเลยนะคะ"

"ชอบสิครับ แม่นนายกับป้าแดงทำอาหารอร่อยที่สุดแล้วครับ อร่อยทุกอย่างจริงๆ นี่คือเหตุผลที่ผมอยากมาทานข้าวที่นี่เสียบ่อยๆ" ปลัดหนุ่มพูดชื่นชมคุณรังสิมาเสียจนนางยิ้มไม่หุบ

"งั้นก็ทานเยอะๆ นะคะคุณปลัด สงสัยว่าเจียต้องเรียนทำอาหารจากแม่นายแล้วก็ป้าแดงแล้วล่ะค่ะ" นิษฐาพูดแล้วจึงเอื้อมมือไปตักผัดคะน้าหมูกรอบ

แต่รักษาคิดว่าเธอกำลังจะตักอาหารใส่จานให้ปลัดขามเรียน เขาจึงรีบเอื้อมมือไปแย่งช้อนกลางจากมือของนิษฐา และตักผัดคะน้าหมูกรอบใส่จานของตนเอง จากนั้นจึงตักอาหารใส่จานข้าวให้หญิงสาวด้วย ทุกคนบนโต๊ะอาหารต่างงวยงงกับการกระทำของพ่อเลี้ยงหนุ่ม

"ขอบคุณค่ะ ว่าแต่วันนี้อยากทานคะน้าหมูกรอบแล้วเหรอคะ?" นิษฐาหันไปถามคนข้างกายด้วยรอยยิ้มดีใจ แม้ว่ารักษาจะเอาแต่ทำสีหน้าบึ้งตึงก็ตาม

"อืม" เขาตอบเท่านั้นแล้วจึงตักข้าวเข้าปาก จากนั้นทุกคนจึงลงมือรับประทานอาหารและพูดคุยกันด้วยความสุข

รักษารับประทานมื้อค่ำเสร็จแล้วจึงขอตัวกลับขึ้นมานอนพักบนห้องนอน เขารู้สึกปวดหัวเล็กน้อย ทั้งยังไม่พอใจที่เห็นนิษฐาพูดคุยกับปลัดขามเรียนมากเกินไป

และแม้ชายหนุ่มจะพูดมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้แปลว่าพร้อมที่จะพูดคุยกับทุกคน เขายังคงรู้สึกเจ็บปวดกับเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้น ไหนจะเรื่องคดีลอบวางเพลิงโรงงานที่ยังไม่ไปถึงไหน

แต่รักษากลับไม่ได้นอนพักผ่อนในห้องนอนของตนเอง เขากำลังนอนอยู่บนเตียงนอนของนิษฐา และกำลังจินตนาการไปถึงคืนวันเข้าหอ ถึงแม้ว่าเรื่องแต่งงานจะยังคงไม่สามารถตกลงกันได้ก็ตาม

กลิ่นกายหอมละมุนของหญิงสาวยังคงคลุ้งอยู่ในห้องนอน รักษารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเสมอเมื่อเธออยู่ใกล้ๆ คืนนี้จึงไม่อยากกลับไปนอนคนเดียวที่ห้องของตนเอง

และที่บอกมีเรื่องจะพูดคุยหรือมีงานให้นิษฐาทำนั้นมันเป็นเพียงข้ออ้าง ความจริงคือเขาไม่อยากอยู่ห่างจากเธอก็เท่านั้น

ระหว่างรักษากำลังคิดฟุ้งซ่าน บานประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก นิษฐาเดินเข้ามาและปิดประตู ก่อนจะหันกลับมาเห็นว่าพ่อเลี้ยงรักษากำลังนอนหลับอยู่บนเตียงนอนของตน เธอไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าเขากำลังแกล้งหลับ

"พ่อเลี้ยงนะพ่อเลี้ยง..." เธอเดินมาใกล้และจ้องมองเขาพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ

จากนั้นจึงทิ้งตัวนั่งลงบนฟูกนุ่มข้างกายคนตัวโต พลันนึกไปถึงสิ่งที่คนอื่นๆ เขาพูดกันเรื่องคดีความหลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จวันนี้

จนป่านนี้ยังไม่มีอะไรคืบหน้า และพ่อเลี้ยงรักษาก็กำลังจะกลับไปทำงานตามปกติแล้ว โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะถูกปองร้ายอีกเมื่อไหร่ คิดแล้วก็อดสงสารและกังวลใจแทนชายหนุ่มไม่ได้

นิษฐาขยับมือขึ้นมาแตะอังหน้าผากของเขาอีกครั้ง เพื่อดูให้แน่ใจว่าชายหนุ่มสบายดีและไม่มีไข้ และการกระทำอันอ่อนโยนของเธอยิ่งเอาชนะใจพ่อเลี้ยงรักษาได้อีกขั้น

จากนั้นร่างกำยำจึงแกล้งพลิกตัวนอนหันหน้าเข้าหาคนตัวเล็ก และยังทำทีละเมอโดยการขยับศีรษะขึ้นมาหนุนบนตักเล็กของหญิงสาวอีกด้วย

"คุณรักษา ตื่นแล้วก็ไปนอนห้องคุณสิคะ" เธอสะกิดท่อนแขนกำยำเบามือ

เขาจึงถือโอกาสนี้ขยับท่อนแขนขึ้นมาโอบกอดรอบเอวเล็กไว้ นิษฐาทำตัวไม่ถูก แต่ก็ขยับตัวมากไม่ได้เพราะโดนกอดไว้แน่น ทั้งยังรู้สึกว่าพ่อเลี้ยงรักษาตัวหนักมาก

"นี่คุณ ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ" เธอพูดแล้วจึงแกล้งรูปศีรษะของเขาเบามือ

แต่นั่นกลับยิ่งทำให้รักษาพอใจ ชายหนุ่มไม่เคยได้รับความรู้สึกอบอุ่นเช่นนี้จากผู้หญิงคนไหนมาก่อนนอกจากมารดา และก็ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่กล้าลูบศีรษะของเขาเช่นนี้มาก่อน

"สงสัยจะหลับจริง" นิษฐาพึมพำ เธอตั้งสติแล้วจึงดึงแขนของเขาที่โอบกอดรอบเอวของตนออก จากนั้นจึงยกศีรษะของพ่อเลี้ยงหนุ่มลงจากตักเบามือ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงแกล้งหลับอยู่

ร่างเล็กก้าวลงจากเตียงนอน เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าและแปรงฟันก่อนที่จะออกมานอน เพราะวันนี้รู้สึกเหนื่อยล้ามาทั้งวัน

นิษฐาใช้เวลาในห้องน้ำราวสิบนาที เธอเดินมายังเตียงนอนและหยิบเอาหมอนใบใหญ่ใบหนึ่งเพื่อไปนอนที่โซฟา ถึงตอนนี้พ่อเลี้ยงรักษาก็ยังคงแกล้งหลับอยู่

จนกระทั่งหญิงสาวเดินไปปิดไฟทุกดวงในห้อง มันกลับทำให้เขารู้สึกเคว้งคว้างขึ้นมา นิษฐาชอบนอนในความมืดสนิท แต่รักษากลับรู้สึกกลัวความมืดมาตลอดตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ที่โรงงานคืนนั้น

ชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงนอนด้วยความกระวนกระวายใจ จึงตัดสินใจหอบผ้าห่มผืนใหญ่และหมอนลงมานอนที่พื้นข้างล่างโซฟาที่นิษฐาอยู่

เขาใช้ผ้าผืนหนาปูพื้น และมีผ้าห่มอีกผืนไว้ห่มกาย รักษาแปลกใจมากที่หญิงสาวหลับไปแล้ว เธอหลับง่าย ไม่รู้สึกตัวเสียด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตนย้ายมานอนอยู่ใกล้ๆ แล้ว

รักษาถือโอกาสนี้ขยับเข้าไปใกล้อีก ชายหนุ่มบรรจงจูบลงบนหน้าผากมนด้วยความรู้สึกปรารถนา เขาบดจูบแผ่วเบาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ ถอนริมฝีปากออก

ตอนหน้าเอา NC ไปเลยค่าา 555

ส่งคอมเมนต์มาพูดคุยกันได้นะคะ