การเอาเงินเก็บมาใช้เป็นการช่วยครอบครัวนั่นคือประโยคของบิดา ที่เธอไม่เคยคิดว่าจะได้ยินมาก่อน พิมาลินเสียใจมาก วันนั้นเธอเลยยั่วสิงห์เพราะน้อยใจบิดา คิดว่าถึงไม่มีบิดาก็ยังมีสิงห์ เธอสามารถขอความช่วยเหลือหรือขอเงินเขาได้ แต่ถ้าเขาปฏิเสธไม่เอาเธออีกเธอคงเสียสูญ
พิมาลินคิดตามประสาเด็ก และในวันนั้นเธอก็ได้เสียกับเขา เธอจึงกล้าเอ่ยปากขอเงินเขา ด้านได้อายอดเธอคิดเช่นนั้น และเงินที่ขอมาเธอก็เอาไปซื้อทองคำเอาไว้ และแอบฝากเอาไว้โดยที่ไม่มีใครรู้ เกิดเหตุฉุกเฉินจะได้เอาออกมาใช้ ตั้งแต่บิดาเปลี่ยนไปเธอก็ไม่เคยเชื่อมั่นอะไรอีก เธอต้องวางแผนสำหรับอนาคตของตัวเอง
ถ้าวันหนึ่งสิงห์ไม่ต้องการเธออีกคน เธอจะได้มีที่ไป เด็กสาวเดินออกมาจากบ้านของสิงห์ด้วยความรู้สึกตื้อในอก
พิมาลินเดินมาถึงบ้านก็เจอเข้ากับมารดาเลี้ยงและลูกติดของนาง พอเจอหน้ากันเธอก็เบือนหน้าหนีในทันที
“จะไม่คุยกันหน่อยเหรอจ๊ะหนูลิน” ดาวาดเอ
