เธอบอกด้วยสีหน้าเว้าวอน ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตที่ชายหนุ่มสวมอยู่ แล้วถูไถฝ่ามือสัมผัสกับเนื้อตัวแข็งแกร่ง ตรงช่วงเอวและหน้าท้องแน่นของเขา
“อืม...เดี๋ยวนี้เด็กสาว ๆ ช่างใจร้อน ขี้อ้อนกันจังเลยนะ อ่าห์...มานี่มา!”
อาชวินจ้องเด็กสาวตาเป็นมัน แล้วรีบวางมือจากขนมปังทันที เขาจับมาที่เอวคอดกิ่วของวาววา จากนั้นก็ใช้กำลังยกร่างอวบกระชับของเธอ จนตัวลอยขึ้นจากพื้น แล้วพามานั่งลงบนเคาน์เตอร์บาร์ตรงหน้า
“อ๊อย...ตื่นเต้นจังค่ะครูขา...”
เจ้าหล่อนใบหน้าแดงก่ำ เริ่มหายใจหายคอไม่ทั่วท้องแล้ว
“อืมมม ครูจะให้เธอลอง ตามที่ต้องการ...แต่ห้ามร้องดังนะ ไม่งั้น...เพื่อนเธอจะได้ยิน เข้าใจมั้ยจ๊ะ?”
เขาบอกกับเธอ ด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ
“ดะ ดะ ได้ค่ะ...หนูจะพยายาม...”
วาววาเอ่ยตอบเสียงสั่น จากนั้นหนุ่มหล่อก็จัดการถอดเสื้อยืดของเธอออก จนเหลือเพียงเสื้อชั้นในตัวจิ๋ว
“โอย...โตไวจริง ๆ นะแม่คุณ...อ่าห์”
คุณครูหนุ่มหล่อส่งเสียงหื่น แล้วพ่นลมหายใจอันร้อนเร่าออกมา ขณะที่สายตาก็จดจ้อง สองเต้าอิ่มอึ๋มขาวอมชมพูของลูกศิษย์สาวสวยตรงหน้าอย่างกระหาย จนเจ้าตัวหัวใจแทบวาย รู้สึกปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อย
“หือ...อย่าจ้องอย่างเดียวสิคะ ทำอะไรสักอย่างสิครู หนูร้อนจนสั่นไปหมดแล้วน้า...”
“อยู่นิ่ง ๆ เถอะน่า...คนสวย”
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปาก แล้วใช้มือกระชากเสื้อในของเด็กสาว ลงไปคาอยู่ที่ฐานเต้า จนทรวงอกงามทั้งสองข้าง ทิ้งตัวลงเด้งกระเพื่อมโทงเทง
“อ๊อย...งือออ”
วาววาหน้าแดงระเรื่อ ด้วยอาการเขินอาย เธอรีบใช้สองมือ เท้าลงบนพื้นเคาน์เตอร์ข้างลำตัวเพื่อยันร่างของตนเองไว้ให้มั่น
แล้วแอ่นแผ่นหลัง เด้งเนื้อนมกลมโตคู่อวบขึ้นอวดสายตาของอาชวิน
“งื้อออ น่ากินมั้ยคะครูขา...”
“หือ...อึ๋มใช่เล่นเลยนะ เราน่ะ! ดูสิ...หัวนมก็สีสวยน่าเลียเชียว...อ่าห์”
หนุ่มหล่อพูดพลาง ใช้ปลายนิ้วเขี่ยสะกิดที่ยอดถันของสาวน้อย เล่นเบา ๆ อย่างหื่น ๆ
ทำให้ร่างระหงตรงหน้า ถึงกับสะดุ้งวาบด้วยอาการสยิว
“อ๊ะ! อ๊อย...คะ คะ ครูขา...สะ สะ เสียวนะคะ อึ๋ยยย”
วาววาพยายามร้องให้เบาที่สุด เท่าที่จะทำได้
“ชอบใช่มั้ยล่ะ...อืม...”
ร่างใหญ่ทำหน้าหื่น แล้วใช้ปลายนิ้วที่กำลังบีบบี้ตรงยอดอก เอื้อมไปควักเอาแยมสตรอว์เบอร์รีจากขวด
ขึ้นมาป้ายละเลงจนเยิ้ม ไปทั่วหัวนมทั้งสองข้างของสาวน้อยวาววา
ทำให้เธอเกิดอาการสะท้าน ความรู้สึกภายในร้อนร่านไปทั้งตัวในทันที
“อ่ะ งื้อ เย็นง่ะครูขา...งื้อออ”
“อื้ม...ทาแยมแล้ว ก็ถึงเวลากินสินะ อ่าห์...มามะ!”