“ทวดจ๋า ฉะหวัดดีค่า หนูไปโรงเรียนก่อนนะค้า”
ตาหวานประนมมือน้อยไหว้ยายทวดพร้อมกับถอนสายบัวอย่างน่ารัก
“ไป ๆ ตั้งใจเรียนนะ”
“ทวดอย่าร้องไห้คิดถึงหนูนะ เดี๋ยวตอนเย็นป๊ะป๋าก็ไปรับหนูกลับมาหาทวดแล้ว”
แม่ใหญ่นวลหัวเราะ
“คิดฮอดนิดหนึ่งได้บ่”
แม่ใหญ่นวลถามว่าคิดถึงนิดหนึ่งได้ไหม
“ได้ค่ะ คิดถึงนิดหนึ่งได้ แต่อย่าคิดถึงเยอะ เดี๋ยวจะร้องไห้นะคะ เหมือนตอนที่หนูคิดถึงป๊ะป๋า ตอนที่ป๊ะป๋าไปส่งขนม”
แม่ใหญ่พยักหน้ายิ้ม ๆ
“ทวดจะคิดฮอดนิดหนึ่งก็แล้วกัน”
“ค่า หนูไปแล้วนะ บ๊ายบายนะคะ”
ตาหวานโบกมือบ๊ายบายยายทวด แล้ววิ่งออกมาหาป๊ะป๋าที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน
“ป๊ะป๋าขา พาหนูไปฉะหวัดดีหม่ามี้ก่อน”
“ครับ” แสนกล้าจับมือเล็กนุ่มนิ่ม พาลูกสาวเดินไปที่ร้าน พอเปิดประตูหลังเข้าไป คนที่กำลังทำงานอยู่ในร้านก็หันมายิ้มให้สองพ่อลูก
“หม่ามี้ขา”
ตาหวานวิ่งเข้าไปกอดขาหม่ามี้ กมลฉัตรวางมือจากงาน เธอย่อตัวลงอุ้มลูกสา
