แสนกล้าเริ่มนับหนึ่ง เสียงดังฟังชัด กมลฉัตรยิ้มขำ เธอเทเครื่องดื่มใส่แก้วใบเล็กที่มีฝาปิด แล้วถือแก้วเดินออกมายื่นให้ลูกสาว
แสนกล้านับครบสิบแล้วจึงหันมา เป็นจังหวะพอดีกับที่กระดิ่งประตูหน้าร้านดังขึ้นอีกครั้ง คนในร้านจึงหันไปมองที่ประตูพร้อมกัน
พอเห็นว่าใครมา แสนกล้าถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะที่นัดกันเอาไว้ไม่ใช่เวลานี้ กมลฉัตรเองก็แอบถอนหายใจบางเบา วันนี้ช่างวุ่นวายดีแท้หนอ
กำนันไสว แม่ก้าน และแสนรัก เดินตามกันเข้ามาในร้าน ทุกคนมองไปที่ตาหวานเป็นตาเดียว
“ฉะหวัดดีค่ะ”
ตาหวานจำได้ว่าเป็นลูกค้าที่มาซื้อเครื่องดื่มที่ร้านบ่อย ๆ ปกติแม่ก้านกับกำนันไสวก็เอ็นดูตาหวานอยู่แล้ว พอมารู้ว่าเป็นหลานแท้ ๆ ของตัวเองก็ยิ่งรักและยิ่งเอ็นดูเข้าไปใหญ่ อยากจะเข้าไปโอบกอดหลาน แต่ก็กลัวว่าตาหวานจะตกใจ ทั้งสองจึงยืนเก็บไม้เก็บมืออย่างสงบเสงี่ยม ทั้งที่ใจอยากจะวิ่งเข้าไปกอดให้เต็มรัก
“แม่กับพ่อรู้เรื
