-องศา-
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์สั่นสะเทือนขึ้น ส่งผลให้ของขวัญที่มองหน้าผมนิ่งๆ หันมองออกไปทางอื่นทันที กลีบปากสวยบดเข้าหากันแน่น ตากลมที่เคยสดใสตอนนี้หม่นลงอย่างเห็นได้ชัด และผมก็อ่านเธอไม่ออก ไม่รู้ว่าตอนนี้ของขวัญกำลังคิดอะไร
"อยากแวะซื้ออะไรก่อนไหม เดี๋ยวซื้อรอบเดียวเลย" ผมละเลยโทรศัพท์ในกระเป๋า และไม่ได้อยากเดาด้วยว่าคนที่โทรมาคือใคร
"ถ้าพี่มีธุระต้องไปต่อแค่ไปส่งหนูที่คอนโดเฉยๆ ก็พอแล้วค่ะ"
"เราคุยเรื่องนี้กันแล้วนะ พี่บอกแล้วว่าจะไปค้างที่นั่น"
"บางทีการทำแบบนั้นมันอาจจะทำให้คนของพี่ไม่สบายใจก็ได้นะ"
"ก็เป็นคนพูดเองไหมล่ะว่าตอนอยู่ด้วยกันอยากให้พี่สนใจเธอมากกว่า ไม่ลืมคำพูดตัวเองดิ" คนตัวเล็กถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ก็นั่นแหละยิ่งผมอ่านเธอไม่ออกเท่าไหร่ผมยิ่งปล่อยเธอให้อยู่คนเดียวไม่ได้
"เสนอเมนูมาดิ เย็นนี้กินไรดี"
"แล้วแต่พี่เลย"
"กุ้งอบวุ้น
